Het decennium schijnt ook te eindigen dit jaar. Een aantal mensen zijn het daar niet mee eens maar voor het gemak gaan we er maar vanuit dat de jaren '00 eindigen op 31 december 2009. Dus tijd voor lijstjes van de beste albums van de jaren '00. Ik lees het blad OOR waar journalisten met 'verstand' van muziek een top 10 inleveren met daarop de 10 allerbeste platen die die decennium uit zijn gekomen. Uiteraard levert deze lijst ook weer een hoop tegenreactie's op. Zo las ik onderstaand relaas op het VKblog.
Vanmiddag Is This It nog maar eens gedraaid. Het was lang geleden dat ik dit debuutalbum van The Strokes in zijn geheel weer eens hoorde.
Viel me niet mee. Leuke plaat hoor, daar niet van. Maar als dit echt de beste plaat is die de afgelopen tien jaar hebben opgeleverd dan kunnen we dat decennium maar beter snel vergeten.
This Is It van The Strokes staat bovenaan in de door journalisten en andere pop-profs samengestelde lijst met beste platen van de afgelopen tien jaar. Niet alleen in Nederland waar OOR een verkiezing deed, maar ook bij de Britse NME. De Uncut koos voor White Blood Cells van The White Stripes en (The Strokes staan er op 5) terwijl Radioheads Kid A de Pitchfork lijst aanvoert, met Is This It op 7.
Je kunt dus wel zeggen dat er een redelijke consensus is over het debuut van The Strokes. Ik vond het bij verschijnen ook een geweldige plaat al vond ik de productie vlak. Ik weet nog goed dat ik een half jaartje eerder, begin 2001, bij de Londense Rough Trade winkel het eerste singletje van The Strokes in handen gedrukt kreeg. Last Nite met op de b-kant The Modern Age.
Fantastisch, vond ik het. Wow, wat een lekker harde sound
Maar daarna werd het eigenlijk minder. Ik vond de plaat wat gewoontjes klinken, ook Last Nite klonk gedempt. Live vond ik ze beter.
Maar Is This It was wel een plaat die flink wat te weeg bracht. Samen met The White Stripes lieten deze Amerikanen even zien wat opwindende gitaarrock was. Geen show, geen beats, geen vernieuwingen: gewoon ouderwets knappe gitaarsongs.
Journalisten waren er dol op. Maar het publiek? In Engeland verkochten ze ook meteen goed, al halen de cijfers het niet bij die van landgenoten Kings Of Leon. Maar in Nederland liep het grote publiek er niet warm voor. Je zou van een plaat die door de hele popjournalistiek zo wordt bejubeld toch verwachten dat de plaat ergens zijn sporen heeft nagelaten.
Ik zie het niet. Alles wat de Strokes daarna nog uitbrachten (twee platen en tal van solo-projecten) haalden het niet bij Is This It en ik vraag me af hoe de in januari 2010 op te nemen nieuwe plaat het gaat doen. Is This It verscheen in 2001 en heeft dus jaren de tijd gehad om van een journalisten-hobby echt belangrijk te worden.
Is niet gebeurd, zoals veel van de platen in voornoemde lijsten hooguit een cultstatus hebben.
Het ontbrak afgelopen decennium aan echt grote platen die zowel door pers als publiek warm werden onthaald. Nieuwe stromingen waren er niet, nieuwe sterren evenmin.
Dat was dertig jaar geleden wel anders. De platen die toen werden verkozen van Stevie Wonder, David Bowie en Neil Young verkochten ook nog eens erg goed. Journalisten brachten enthousiasme op voor dezelfde platen als het grote publiek.
Dat is al lang niet meer zo. Het grote publiek gaat met de hele familie naar nationale massa-evenementen (Toppers, Frans Bauer en Marco Borsato) en heeft misschien nog net van Coldplay en U2 gehoord. Niet van The Strokes, Arcade Fire en Arctic Monkeys.
De popjournalistiek en het grote publiek lijkt verder van elkaar gegroeid dan ooit.
Is dat erg? Nee, maar, en dat heb ik al eerder gezegd, ik zou het heel leuk vinden als er het journaille en het grote publiek het weer eens met elkaar eens kunnen worden over een plaat.
Ik zie het niet gauw gebeuren. Wij blijven allemaal onze Strokes en Arcade Fires draaien, en roepen hoe briljant ze zijn.
Alleen onze collega's en enkele indie-fans nemen er notie van. De rest van Nederland verheugt zich op de Top 2000.
In de reacties onder dit relaas vond ik de volgende reactie:
Iedereen heeft wel een beetje gelijk denk ik.
Ikzelf heb de plaat van The Strokes ook in de kast staan (heb zelfs pas nog een 2e exemplaar gekocht omdat ik de plaat perse met de originele hoes wilde ,ik had die vage US persing) .
Het blijft een leuke plaat, zeker en ik weet ook niet echt een betere, consistentere
De platen die hier en daar genoemd worden zijn allemaal wel goed. Maar ik kan ook niet anders dan concluderen dat 2000-2009 niet echt heel veel heeft opgeleverd. Muziek is vluchtiger geworden, een massa-artikel dat je download en weer delete en soms op een CD brand ( a 20 cent per stuk) Platen staan soms 50 weken in de top 100. Vroeger was er meer vernieuwing
De muziekliefhebber is nadrukkelijkermeer op de underground aangewezendan vroeger . In de tijd dat muziek nog niet de functie had die het nu blijkbaar heeft, werden platen veel meer gekoesterd, uitgewisseld. je deed moeite voor muziek . Ook heb ik de indruk dat er geen echte topliedjes meer worden gemaakt als in de jaren 60 en 70. Er wordt minder aandacht aan het liedje besteed en waar dat wel gebeurt, daar bereikt het het grote publiek niet. Motownliedjes worden niet meer gemaakt en ook echt goede popsongs zijn zeer zelfzaam.
Ik ben geen ouwe lul die is blijven hangen, maar van 2009 kan ik mij buiten Use Somebody van Kings of Leon niet een liedje herinneren dat echt is blijven hangen .
Ook voor de albums geldt dit. Als je de eeuwige lijsten ziet op bv www. acclaimedmusic.net , dan zie je erg weinig uit dit decennium terug. Er zijn een handjevol platen die zijn blijven hangen en die in de toekomst belangrijk zullen blijken. Vanuit de jaren 60 en 70 is dit aantal per jaar blijven hangen. Misschien had muziek toen ook veel meer iets dat de tijdgeest weergeeft, een tijd van grote veranderingen rebellie, radio luisteren. Misschien is dat de reden dat de muziek van nu dommer, platter en eendimensionaler is geworden, de maatschappij is dat tenslotte ook.
Tja, wat moet je er allemaal mee. Ik zat al met een blog in mijn hoofd toen ik de discussie las die Michiel Veenstra en Kicken hadden. Daar ging het om de vraag of 3FM bepaalde 'underground' muziek en eigen smaak opdrong aan de luisteraars waarbij Kicken de stelling innam dat er platen gedraaid moeten worden die de luisteraars willen horen. Vraag echter aan een willekeurige OOR-redacteur naar de muziek die op 3FM wordt gedraaid en hij of zij zal zeggen dat er bijna alleen maar commerciële rommel langs komt die makkelijk in het gehoor ligt (op de spaarzame uitzonderingen na uiteraard).
Tussen al dit smaakgeweld blijkt er dus ook weer een enorme groep mensen die komen met de opmerking dat er dit decennium 'niets goed is uitgekomen' of 'niets memorabel' en dan wordt er ook meteen gerefereerd aan de grondleggers uit de jaren '70, de supersterren uit de jaren '80 en de nieuwe lichting uit de jaren '90. Mag ik hier even een hele dikke zucht slaken? Hoe kun je in vredesnaam de situatie uit de jaren 60 en 70 vergelijken met die van nu. Is er iemand op deze aardbol die alle releases van alle stromingen kan volgen en bijhouden? Er worden in één week meer platen uitgebracht dan in de jaren 60 in een jaar (ik weet het ook dit is een onderbuik opmerking). Ook deze Eric (van wie bovenstaande reactie is) zal nooit alle releases bij kunnen houden. Met al dat geweld aan muziek is er enorm veel kaf en relatief gezien minder koren maar er komt nog steeds zo veel kwalitatief goede muziek uit. De tijd dat een artiest echter een plaat maak waarvan er zomaar 60 miljoen van over de toonbank gaan ligt echter ver achter ons. Misschien is het waar dat muziek vluchtiger is nu je een nummer kunt downloaden en deleten van je harde schijf maar platen worden nog steeds omarmt. Het formaat van de menigte is echter kleiner geworden. Gelijk er in de jaren '60 slechts een paar soorten boter waren is overal de keuze enorm geworden en iedereen wil een eigen mening en vindt zijn eigen dingen leuk.
Mijn inziens kun je dus ook geen lijstje meer maken die niet gebaseerd zijn op harde cijfers. Er is teveel goede muziek, juist in de jaren '00 omdat het maken van muziek veel toegankelijker is geworden. Dat moeten we koesteren en we moeten niet terug willen naar een tijd waar op basis van een half uur popmuziek op tv en een paar uur op de radio de platen werden geplugd.
Misschien is dat de reden dat de muziek van nu dommer, platter en eendimensionaler is geworden, de maatschappij is dat tenslotte ook.Deze opmerking slaat echter wel alles. Wat is je referentiekader voor zo'n opmerking? De Toppers? Bauer? Er komt zoveel mooie, gelaagde, top geproduceerde muziek uit die de luisteraar uitdagen om erin te duiken. Hoe kun je zoiets zeggen over een muzikaal rijk decennium als het laatste? Ik vraag het me af. Helaas staat er geen emailadres bij van de beste man maar wat zou ik graag deze man een avondje muziek willen laten luisteren. Maar goed, de jaren '00 zijn ook de jaren van het spuien van je eigen mening onder noemer 'vrijheid van meningsuiting' (waar deze post uiteraard ook een mooi voorbeeld van is) dus we kunnen slechts reageren.
Mijn top 10 van de jaren '00? Geen idee, er is teveel uitgekomen ;).
P.s.
Motownliedjes worden niet meer gemaakt en ook echt goede popsongs zijn zeer zelfzaam.Check deze :)
P.p.s. oh ja, de Dance Top 50! Stem hier mensen :).
