In de jaren ’90 was ik een zeer fanatiek vinylkoper. Elke week pakte ik de trein naar Dordrecht om daar midden in het centrum naar een piepklein winkeltje te gaan, de Mid-Town aan de Voorstraat! Een shop van hooguit 3 meter breed en 10 meter diep. Je kon er je kont nauwelijks keren, maar het was een heel aantrekkelijk zaakje, omdat je altijd hartelijk werd ontvangen en ze hadden er de nieuwste platen. In de Mid-Town kwam je soms hele bekende DJ’s of producers tegen, in een tijd dat de meesten nog lang niet zo bekend waren en de popsterrenstatus van de huidige DJ’s hen vreemd was. Eigenlijk kende bijna niemand de gezichten die achter de geweldige producties schuilden.
Toch leerde je na verloop van tijd wel de namen kennen. Zo kon je in de Mid-Town vestiging aan de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam zomaar ene Paul Elstak tegen het lijf lopen. En in Dordrecht kwam Stanley Foort (tegenwoordig MC Stanford) buurten in de Dordtse Mid-Town recordstore. Maar de meest opvallende verschijning is toch wel de kleine kale man met het vlassige snorretje, die me elke zaterdag voorziet van een stuk of 5 van de allernieuwste platen. Iedere zaterdagochtend, als ik de Mid-Town binnen stap, begroet hij me altijd met “Ha professor, ik heb weer een paar goeie platen voor je”. En dan ging je met die 5 platen in je hand naar één van de gereedstaande platenspelers en liet je vol verwachting de naald op het zwarte (gekleurde platen had je nog nauwelijks) vinyl zakken.
Kan me nog goed de keer herinneren dat hij me een plaat gaf getiteld “Navigator” van Tellurians. Een klapper van een plaat, die ik dan ook direct aanschafte en thuis nog vele malen uit de speakers heb laten beuken. Het is een stevig dreunende plaat, geproduceerd door 4 jonge gasten, waarvan er eentje Ferry Corsten heet. Ferry heeft sindsdien een breed muzikaal spectrum bewandeld.
Maar terug naar de kleine kale man met het vlassige snorretje… na een tijd kwam ik erachter dat hij Patrick van Kerckhoven heette. De grote kleine man achter het platenlabel Ruffneck. Platen producerend onder o.a. de pseudoniemen 80 AUM, Wedlock, Juggernaut en nog vele andere namen. Patrick is afkomstig uit Alblasserdam (vlakbij Dordrecht). Na het scoren van een nummer 8-notering in de Top 40 onder de naam Ruffneck, horen we steeds minder van Patrick. Tegenwoordig is hij naar achtergrond gestapt en verantwoordelijk voor het label Cardiac Music. Ik heb Patrick in die jaren ’90 leren kennen als een aardige kerel, die de drijvende kracht was achter de Dordtse Mid-Town. Een platenzaak, die al jaren geleden ter ziele is gegaan, maar nog altijd voortleeft in de harten van vele muziekliefhebbers. Mede door de relaxte en altijd in de platenzaak aanwezige Patrick van Kerckhoven!
Goldcoast a.k.a. Ronald Tukker is vast gast bij The Groove. Onder de naam Goldcoast heeft hij een groot aantal producties gemaakt. Meer informatie kun je vinden op http://www.goldcoastmusic.nl/
dinsdag 28 september 2010
zaterdag 18 september 2010
Dat is nog eens waar voor je geld!
Via het fantastische blog Eerst Hulp Bij Plaatopnamen kwam ik op dit filmpje van de niet minder legendarische Jack White. Zijn label brengt regelmatig mooie stukje vinyl uit en dit laatste exemplaar is helemaal cool!
dinsdag 14 september 2010
Vinylfanaten in de krant
In het lokale nieuwsblad zijn uw vinylfanaten ook al aanwezig!
Vinyl is gelijk aan zien, voelen en horen
dinsdag 14 september 2010 10:52
H'VELD-G'DAM – ,,Het medium vinyl is heel mooi. Je moet heel bewust een plaat uit de hoes pakken, hem op de draaitafel leggen en de naald erop doen. En dan ga je luisteren." Aan het woord is Martin Klomp die een verzameling van 3547 vinyl dansplaten heeft en uitlegt dat de fysieke beleving van dit zwarte goud heel anders is dan bij een cd'tje of mp3. Buurman Wilco van Noordenne, die goed is voor 6458 platen, vat het samen als: ,,Vinyl is gelijk aan zien, voelen en horen." De heren zijn aan het woord over vinyl dansplaten, hun gezamenlijke passie. Regelmatig houden ze hun zogenaamde 'zoldersessies' bij één van hen thuis. Wilco en Martin zijn buren sinds de laatste in 2008 samen met zijn vriendin een huis kocht in dezelfde straat als de familie Van Noordenne. Over wat de tussen hen in wonende buur vindt van de studio's op beide zolders laten buurman en buurman zich niet uit, maar er wordt wel gegrapt over een bod uitbrengen op de buurzolder om de boel te kunnen verbouwen tot een grote discotheek.
Door Margreet Strijker
Wilco (36) en Martin (sinds twee dagen 30) kennen elkaar sinds 1996 maar hun passie was er al ver voor die tijd. De oudste: ,,Mijn roots als DJ liggen hier in Hardinxveld. Op mijn veertiende draaide ik al in de Kameleon en later stond ik in De Drie Snoeken. We raakten connected omdat Martin daar toen als barman werkte. De eerste LP die ik zelf kocht was Rave the Rhythm van Channel X, ik was toen een jaar of 13. Maar op mijn zesde was ik al gefascineerd door de singletjes van mijn vader van onder andere de Rolling Stones." Martin pakt ter illustratie twee LP's van Sesamstraat uit zijn collectie van in totaal 3547 vinyl schijven. ,,Ik was dus ook al heel jong met muziek bezig maar niet zozeer op vinyl, meer gewoon op cassettebandjes. Mijn eerste LP kwam uit de afprijsbak en kocht ik op mijn vijftiende samen met mijn moeder. Het was Dominating The World van Human Resource."
Door de jaren heen breidde hun collectie zich bijna wekelijks uit tot wat er nu op hun zolders staat. Alles gerangschikt op genre, zoals trance, dubstep, minimal of house. Daarbinnen staan de platen op label. Voorbeelden daarvan zijn: Warp, Border Community, Deep Records en Black Hole. En binnen de labels wordt er gesorteerd op artiest. Dus zo zijn de platen van Tiësto, Sasha, KLF, Junkie XL, Orbital en vele anderen in een handomdraai tevoorschijn gehaald. Veel wordt aangeschaft via internet, maar ook bezoeken de buurmannen graag beurzen. Martin verzamelt elektronische dansmuziek in de breedste zin van het woord en Wilco is daarnaast ook altijd op zoek naar de roots, de oorsprong van een bepaalde sound. ,,James Brown hoor je terug in vijf miljoen platen, maar ik wil dan het vinyl hebben waarop het origineel voor het eerst uitgebracht is." Hij vertelt al druk bezig te zijn met het opleiden van zijn vierjarige tweeling Maudy en Brent. Beide kunnen al een plaat opzetten en vooral Brent is al zeer geïnteresseerd in de techniek van de platenspelers, aldus de trotse vader: ,,Ik moet toch ergens met mijn erfenis naar toe." Wat door zijn buurman gerelativeerd wordt met: ',,'t Is geen reet waard hoor. Het heeft vooral emotionele waarde voor ons."
Vanzelfsprekend beschikken buurman en buurman over draaitafels en de nodige andere audio apparatuur, maar daarom is het hen niet echt te doen. Het allerbelangrijkste vinden ze de muziek. Daar zijn ze liefhebber van. En die muziek willen ze op vinyl hebben. Vanwege de meerwaarde als luisterelement, als verzamelobject en vanwege de vormgeving. Wilco: ,,Het bijzondere is dat vinyl het enige muziekmedium is waarvan de verkoop stijgt. Het klinkt gek, maar in deze vluchtige tijd van mp3-tjes zoeken mensen iets vasts. Ze willen weer wat met een fysiek karakter in hun handen hebben." Martin: ,,We vinden het ook leuk om deze passie te delen met anderen. Dat doe ik onder andere door middel van 'The Groove', het danceprogramma op Merweradio dat ik wekelijks samen met Steven Vogel heb." Het zal geen verbazing wekken dat Wilco er elke maand vaste gast is. Hij heeft er de column 'De plaat en zijn verhaal'. ,,Ik pak een plaat uit mijn verzameling die een blauwdruk van een bepaalde muziekstijl is. En daar geef ik achtergrondinformatie over, maar vertel er ook mijn persoonlijke verhaal bij. Waar, wanneer en waarom ik hem gekocht heb bijvoorbeeld." Een enkele keer draaien de buurmannen, al dan niet samen, nog wel eens op bruiloften of andere feesten. ,,Maar alleen op verzoek van vrienden of bekenden. Puur vanuit nostalgie. Vroeger ging het vooral om het ingrediënt om mensen aan het dansen te krijgen, maar nu kunnen we er ook gewoon naar luisteren. Deze muziekstroming maakt een niet te stoppen ontwikkeling door. Je wordt vaak getriggerd om zelf op zoek te gaan naar nieuwe geluiden en je blijft je verbreden. Maar hoe meer je weet, hoe meer je er achter komt dat je niet veel weet."
The Groove: iedere woensdagavond van 21.00 tot 23.00 uur op Merweradio. Zie ook: www.the-groove.nl.
maandag 13 september 2010
Na 30 jaar maak ik het testament op van mijn jeugd.
30...... en dan een lange stilte. De tijd dat je leven voorbij was op je 30ste ligt al lang achter ons maar toch.... het is toch een mijlpaal. Zo'n mijlpaal leent zich er dan goed voor om schaamteloos achterom te kijken. De vraag is echter of ik al mijn jeugdzonden en verloren kansen hier op dit blog moet gaan zetten. Dat lijkt me nou niet echt verstandig. Niet omdat ik wat te verbergen heb maar dit is en blijft een muziekgerelateerd blog natuurlijk ;).
Dus een terugblik op 30 jaar muziekervaring. Ik kan beginnen met het bandje 'Bert en Ernie op reis' wat helemaal stukgedraaid is in de auto (en daarbuiten) en die ik tot op de dag van vandaag helemaal uit mijn hoofd ken maar ook dit valt buiten de muzikale toon van dit blog.
Nee, we beginnen dan bij De Avondspits, zes dagen per week tussen 18 en 19 uur gepresenteerd door Frits Spits. In bad (in de gootsteen that is) stond dit programma altijd op. Een nummer wat ik me nog heel goed herinner is Jermaine Jackson en Pia Zadora's 'When the Rain Begins to Fall'(1984). Heerlijk nummer nog steeds (hoe fout het ook is). De jaren hierna blijft De Avondspits een belangrijk programma maar Mel & Kim, The Holiday Rap, Communards en natuurlijk George & Aretha hebben op dat moment niet zo heel veel indruk kunnen maken (achteraf natuurlijk wel).
Nee, 1988 is echt het jaar van de beginnende muziekpassie. Deze is op te splitsen in twee gedeelten. Een plaat en een artiest.
1988 is sowieso een legendarisch jaar als voetballiefhebber (en dan ook nog voor de juiste club zijnde) Zoals gezegd kan ik het opsplitsen in een nummer en een artiest. Beginnende met De Artiest.
Aan de hoofdletters zou je het vermoeden al kunnen hebben dat het alleen maar om de 'King of Pop' kan gaan. In '87 brengt hij zijn album 'Bad' uit. Thriller heeft dan net de wereld laten schudden en de verwachtingen zijn hoog gespannen maar daar heb ik dan nog niet veel weet van. Nee, het zijn nummers als Bad, Leave Me Alone, Dirty Diana en vooral Smooth Criminal die mij de oren doet spitsen. Ik vind Jackson fantastisch en dat ben ik mijn hele leven blijven doen. Niet in extreme mate (ik vind het niet erg om bruin te worden in de zon en ik heb niets met mijn neus gedaan) maar ik heb altijd zijn albums met veel interesse beluisterd en toen ik platen ging kopen heb ik zijn klassiekers ook aangeschaft. Dangerous vindt ik persoonlijk een heel sterk album (1991). Ik had (ehm heb) ook een kaartje voor zijn laatste concert maar dat is door een welbekende reden niet doorgegaan. Het blijft een gemis in mijn 'concertleven' dat ik Michael Jackson nooit live heb gezien.
Het nummer van 1988 is ook echt HET nummer van 1988. 'Teardrops' van Womack & Womack is de bestverkopende single van 1988. Nog steeds een heerlijke plaat die uiteraard ook in mijn platenkast staat.
Dan begint het pas echt. Ik kom iemand tegen die eigenlijk ieder weekend bij zijn oma is (die weer bij mij aan het einde van de straat woont) en ik maak kennis met de tweede grote muziekliefde in mijn leven. The KLF. Een zooitje ongeregeld met allerlei bizarre ideeën over Mu-Mu-Land en The Justified and Ancients maar het het pakt me. The KLF staat op bandjes die ik van hem krijg. Op die bandjes staat nog meer goud. Zo ontdek ik de briljante verzamelaar 'The Dance Sampler'. Deze verzamelaar begint in 1991, de periode dat house nog house is, en komt zeven keer uit. Met 'The Dance Sampler' begint officieel mijn liefde voor elektronische muziek. Ik krijg bandjes waar een groot aantal nummers van 'The Dance Sampler' opstaan. Nummers zoals 'Dead Kirks - Mr. Kirk, Your Son Is Dead', 'Speedy J - Pull Over (met de From Our Minds To Yours Intro)' en 'Signal To Noise Ratio - Collision'.
Nogmaals, die bandjes zijn goud. L.A. Style komt met James Brown Is Dead en, je raadt het al, ook deze staat op mijn tapes. Kortom, ik ben helemaal bij in die periode. Enigma, Army of Lovers, de vroege 2 Brothers On The Fourth Floor, ze komen allemaal langs en misschien nog wel belangrijker het zijn de platen die niet op dit moment nog niet in de hitlijsten staan (later wel).
Die hitlijsten, die volg ik uiteraard ook op de voet. Als normale 12-jarige zit ik daar bovenop en dat vertaald zich in twee dingen. Allereerst het halen van het Top 40/Mega Top 50 blaadje. De plaatselijke Pop Shop (die bestond toen nog) kreeg iedere week het blaadje met overzichten binnen. Wij waren daar altijd als de kippen bij om de stijgers, de dalers en de nieuwe binnenkomers te checken. De uitzendingen werden iedere week braaf opgenomen en de kunst was uiteraard om alleen het nummer op te nemen en de dj van dienst mis te houden. Tegelijkertijd ging ik ook de singles kopen die in die lijst stonden. Favoriet was 2 Unlimited. Iedere keer wanneer er een single van 2 Unlimited uitkwam was er de wedstrijd wie het rapblok van Ray als eerste uit zijn hoofd kende. Naast 2 Unlimited kocht ik ook veel van Capella, Culture Beat, Magic Affair en Twenty 4 Seven. Je raadt het al, het Eurohouse-tijdperk is zeker niet aan mij voorbij gegaan.
In het verlengde van de Eurohouse kwam de 'Duitse rave' in de hitparades en op de radio. Iedere dag luister ik naar 'The Magic Friends' op radio 3. Sjors Frölich en Peter Plaisier waren de mannen die dat programma presenteerden en 1 van de platen die zij draaiden was 'Love Song' van Mark' Oh. Weer waren de oren gespitst, wat was dit weer voor muziek. Die 'rave' trok mijn aandacht voor stevige muziek. Net zoals de harde platen op 'The Dance Sampler' dat ook al hadden gedaan. Hoogtepunt van die stroming is wat mij betreft Marusha. Haar album had ik ook snel gekocht en met dat album kreeg ik gelijk een fantastische anekdote cadeau. Nieuwe cd's moeten namelijk veel gedraaid worden en het liefst ook hard! 'It Takes Me Away' ontpopte zich meteen als favoriet en op die plaat heb ik dan ook zo hard staan dansen dat ik door de houten vloer van mijn zolderkamer ben gegaan.
Zo rond 1996/97 komen de eerste stapavonden op de proppen. Eerst in het veilige Hardinxveld maar al snel ook verder het land in en de eerste grote feesten. De Mega Music Dance Xperience is een van de eerste grote feesten die ik bezoek maar de echte kickoff is toch wel Mysteryland in Het Lingebos in 1998. Een outdoorfeest wat dan nog om 11 uur 's avonds begint en om 11 uur 's ochtends is afgelopen. Het is de dag dat het Nederlands elftal wint van Argentinië door een magistrale goal van Dennis Bergkamp en het wordt de nacht van 'First Rebirth' ondersteund door 'Holland, Holland'. Een paar maanden was ik, tot grote vreugde van mijn moeder, met mijn eerste Thunderdome cd binnen komen lopen. Het is opnieuw een bevestiging dat de harde elektronische muziek op mijn voorkeur kan rekenen.
De Drie Snoeken
Zoals gezegd begint het stappen. In het pittoreske (Boven)Hardinxveld staat op dat moment een kroeg/disco. Niets bijzonders voor een dorp zoals Hardinxveld maar in de disco van dit pand is wel iets bijzonders. De dj's draaien daar platen die ik nog niet op mijn bandjes/cd's heb staan. Mijn interesse is gewekt. Tijdens de avonden sta ik bijna altijd op de dansvloer los te gaan op progressive, techno, breakbeat, club en house. Wanneer er daarna een barman wordt gezocht ben ik er als de kippen bij om mijzelf te melden en het contact met de dj's (Wilco en Gerben) is dan ook snel gelegt. De mannen blijken toffe gasten en een vriendschap is geboren. Ik duik in de collecties van de twee en ontdek een schat aan muziek. Underworld, Orbital, Sasha, UNKLE, het zijn zomaar een paar namen die me tot dat moment niets zeiden maar ik vind het briljant! Ik pak het kopen van platen actief op en ga regelmatig op pad naar de platenwinkels. Zo wordt ik een vinylfanaat. Regelmatig ben ik te vinden op de zolders van de heren dj's en kom ik iedere keer weer nieuwe dingen tegen. Zelf ga ik ook actief kopen bij de verschillende platenzaken en platenbeurzen in Nederland. Nu heb ik (naar goed voorbeeld van Wilco) een schitterende zolder waar mijn collectie staat die nog steeds groeit.
Rotterdam
Na de middelbare school in Gorinchem ga ik naar Rotterdam, het grote Rotterdam wel te verstaan. Daar kom ik in een klas met mensen uit de regio maar ook een paar uit Rotterdam zelf. Die brengen natuurlijk hun eigen muziek mee de klas in. De muziek die mij het meest aantrok was hip hop. Ik kreeg verschillende tapes met daarop tracks van Mobb Deep, West Side Connection, Wu Tang Clan en ik was meteen verliefd. Zo werd Hip Hop een stroming die ging volgen. Eerst door het kopen van cd's en daarna ook door het bezoeken van concerten en optredens.
The Groove
Dan wordt je verliefd..... Buiten dat verliefd worden, en zijn, natuurlijk fantastisch is levert het mij ook nog een paar muzikale topcontacten op. Allereerst met Steven Vogel met wie ik sinds 7 augustus 2003 het radioprogramma The Groove presenteer bij Merweradio. Iedere week draaien we de allerbeste electronische dansplaten. Nu op woensdag van 21:00 tot 23:00 uur en in het (roemruchte) verleden ook op andere dagen. We hebben regelmatig gast dj's die een set komen draaien en tegenwoordig iedere laatste editie van de maand twee columnisten. Op www.the-groove.nl kun je de playlists van alle uitzendingen zien en info over de gasten. Naast dit radioprogramma hebben we ook een aantal feestjes georganiseerd!
Festivals en meer
Naast Steven maak ik ook kennis met Daniel Verhagen die naast een goede vriend ook een vaste festival en feestmaat is geworden. Zo ontdekten we Pinkpop, Werchter, Awakenings, I Love Techno en mooie feestjes in o.a. Tivoli. Hier begint ook mijn echte carriere als bezoeker van concerten. We hebben nu een toffe groep met enthousiaste muziekliefhebbers die regelmatig concerten bezoeken. De trofeeën van deze bezoeken hangen op de platen zolder. Zoals je onderin bij de statistieken kunt zien hebben we al veel mooie concerten meegemaakt. Ik heb er ook veel plezier in om mijn avonturen na afloop op 'papier' (zoals hier, hier en hier) te zetten. Het is een mooie manier om mijn ervaringen te delen met mensen.
Muziek en vriendschap
Naast Wilco, Gerben, Steven, Daniel en nog heel veel andere mensen die ik heb leren kennen via muziek is er nog een belangrijk, muzikaal, persoon namelijk Sven Lentjes. Ik ken hem al sinds mijn zesde en we hebben altijd contact gehouden. Hij was mee naar Mysteryland en op dit moment is het zo dat we bijna alle concerten in ieder geval samen pakken. Het toont voor mij dat muziek een fantastische passie is die je kunt delen met mensen waar je om geeft. Het versterkt de band die je met elkaar hebt. OOk op verjaardagen heb je zo een goed (en soms fel) gesprek te pakken als er een 'collega' muziekliefhebber in het huis is.
De huidige stand van zaken.
En dan, hoe het er nu voor staat. Muziekliefhebber zijn in deze tijden is tegelijk net zo fantastisch als bijna ondoenbaar. Er komt zoveel goede muziek uit maar er komt ook zoveel goede muziek uit :). Via sites als Last.fm, Discogs en applicaties als Spotify verzuip ik dagelijks in de nieuwe muziek. Ik luister nu dus ook veel naar nieuwe muziek. Dat kan electronische dansmuziek zijn maar ook rock, pop, rap, hip hop, r'nb, echt van alles. Met het 'nieuwe' electro genre (beter bekend als Vettig en Morsig) zijn de grenzen van de hokjes van electronische muziek al helemaal vervaagt (voor mij dan he). Alles mag en kan tegenwoordig met elkaar en daar word ik blij van. Verder is live muziek ook een steeds belangrijkere rol gaan speler. Ik ga veel naar concerten, festivals en feesten en zie zo mijn favoriete bands live aan het werk. Live is muziek nog steeds op zijn allerbest en ik beschouw het als een voorrecht om mijn favoriete bands, artiesten en dj's live te mogen zien. Ik hoop nog heel lang op dezelfde intensieve manier van muziek te mogen geniet als nu, naar concerten te gaan, nieuwe bands en dj's te mogen checken. Ervaringen, dingen die je meemaakt, zijn uniek en eenmalig. Je bent daar op dat moment en zoiets komt niet meer terug. Dat is het unieke wat we (bijna) iedere keer weer meemaken tijdens een live optreden.
Thanks.
De statisiteken:
Platen en cd's in de collectie.
Concerten en festivals bezocht.
Feesten bezocht.
Dus een terugblik op 30 jaar muziekervaring. Ik kan beginnen met het bandje 'Bert en Ernie op reis' wat helemaal stukgedraaid is in de auto (en daarbuiten) en die ik tot op de dag van vandaag helemaal uit mijn hoofd ken maar ook dit valt buiten de muzikale toon van dit blog.
Nee, we beginnen dan bij De Avondspits, zes dagen per week tussen 18 en 19 uur gepresenteerd door Frits Spits. In bad (in de gootsteen that is) stond dit programma altijd op. Een nummer wat ik me nog heel goed herinner is Jermaine Jackson en Pia Zadora's 'When the Rain Begins to Fall'(1984). Heerlijk nummer nog steeds (hoe fout het ook is). De jaren hierna blijft De Avondspits een belangrijk programma maar Mel & Kim, The Holiday Rap, Communards en natuurlijk George & Aretha hebben op dat moment niet zo heel veel indruk kunnen maken (achteraf natuurlijk wel).
Nee, 1988 is echt het jaar van de beginnende muziekpassie. Deze is op te splitsen in twee gedeelten. Een plaat en een artiest.
1988 is sowieso een legendarisch jaar als voetballiefhebber (en dan ook nog voor de juiste club zijnde) Zoals gezegd kan ik het opsplitsen in een nummer en een artiest. Beginnende met De Artiest.
Aan de hoofdletters zou je het vermoeden al kunnen hebben dat het alleen maar om de 'King of Pop' kan gaan. In '87 brengt hij zijn album 'Bad' uit. Thriller heeft dan net de wereld laten schudden en de verwachtingen zijn hoog gespannen maar daar heb ik dan nog niet veel weet van. Nee, het zijn nummers als Bad, Leave Me Alone, Dirty Diana en vooral Smooth Criminal die mij de oren doet spitsen. Ik vind Jackson fantastisch en dat ben ik mijn hele leven blijven doen. Niet in extreme mate (ik vind het niet erg om bruin te worden in de zon en ik heb niets met mijn neus gedaan) maar ik heb altijd zijn albums met veel interesse beluisterd en toen ik platen ging kopen heb ik zijn klassiekers ook aangeschaft. Dangerous vindt ik persoonlijk een heel sterk album (1991). Ik had (ehm heb) ook een kaartje voor zijn laatste concert maar dat is door een welbekende reden niet doorgegaan. Het blijft een gemis in mijn 'concertleven' dat ik Michael Jackson nooit live heb gezien.
Het nummer van 1988 is ook echt HET nummer van 1988. 'Teardrops' van Womack & Womack is de bestverkopende single van 1988. Nog steeds een heerlijke plaat die uiteraard ook in mijn platenkast staat.
Dan begint het pas echt. Ik kom iemand tegen die eigenlijk ieder weekend bij zijn oma is (die weer bij mij aan het einde van de straat woont) en ik maak kennis met de tweede grote muziekliefde in mijn leven. The KLF. Een zooitje ongeregeld met allerlei bizarre ideeën over Mu-Mu-Land en The Justified and Ancients maar het het pakt me. The KLF staat op bandjes die ik van hem krijg. Op die bandjes staat nog meer goud. Zo ontdek ik de briljante verzamelaar 'The Dance Sampler'. Deze verzamelaar begint in 1991, de periode dat house nog house is, en komt zeven keer uit. Met 'The Dance Sampler' begint officieel mijn liefde voor elektronische muziek. Ik krijg bandjes waar een groot aantal nummers van 'The Dance Sampler' opstaan. Nummers zoals 'Dead Kirks - Mr. Kirk, Your Son Is Dead', 'Speedy J - Pull Over (met de From Our Minds To Yours Intro)' en 'Signal To Noise Ratio - Collision'.
Nogmaals, die bandjes zijn goud. L.A. Style komt met James Brown Is Dead en, je raadt het al, ook deze staat op mijn tapes. Kortom, ik ben helemaal bij in die periode. Enigma, Army of Lovers, de vroege 2 Brothers On The Fourth Floor, ze komen allemaal langs en misschien nog wel belangrijker het zijn de platen die niet op dit moment nog niet in de hitlijsten staan (later wel).
Die hitlijsten, die volg ik uiteraard ook op de voet. Als normale 12-jarige zit ik daar bovenop en dat vertaald zich in twee dingen. Allereerst het halen van het Top 40/Mega Top 50 blaadje. De plaatselijke Pop Shop (die bestond toen nog) kreeg iedere week het blaadje met overzichten binnen. Wij waren daar altijd als de kippen bij om de stijgers, de dalers en de nieuwe binnenkomers te checken. De uitzendingen werden iedere week braaf opgenomen en de kunst was uiteraard om alleen het nummer op te nemen en de dj van dienst mis te houden. Tegelijkertijd ging ik ook de singles kopen die in die lijst stonden. Favoriet was 2 Unlimited. Iedere keer wanneer er een single van 2 Unlimited uitkwam was er de wedstrijd wie het rapblok van Ray als eerste uit zijn hoofd kende. Naast 2 Unlimited kocht ik ook veel van Capella, Culture Beat, Magic Affair en Twenty 4 Seven. Je raadt het al, het Eurohouse-tijdperk is zeker niet aan mij voorbij gegaan.
In het verlengde van de Eurohouse kwam de 'Duitse rave' in de hitparades en op de radio. Iedere dag luister ik naar 'The Magic Friends' op radio 3. Sjors Frölich en Peter Plaisier waren de mannen die dat programma presenteerden en 1 van de platen die zij draaiden was 'Love Song' van Mark' Oh. Weer waren de oren gespitst, wat was dit weer voor muziek. Die 'rave' trok mijn aandacht voor stevige muziek. Net zoals de harde platen op 'The Dance Sampler' dat ook al hadden gedaan. Hoogtepunt van die stroming is wat mij betreft Marusha. Haar album had ik ook snel gekocht en met dat album kreeg ik gelijk een fantastische anekdote cadeau. Nieuwe cd's moeten namelijk veel gedraaid worden en het liefst ook hard! 'It Takes Me Away' ontpopte zich meteen als favoriet en op die plaat heb ik dan ook zo hard staan dansen dat ik door de houten vloer van mijn zolderkamer ben gegaan.
Zo rond 1996/97 komen de eerste stapavonden op de proppen. Eerst in het veilige Hardinxveld maar al snel ook verder het land in en de eerste grote feesten. De Mega Music Dance Xperience is een van de eerste grote feesten die ik bezoek maar de echte kickoff is toch wel Mysteryland in Het Lingebos in 1998. Een outdoorfeest wat dan nog om 11 uur 's avonds begint en om 11 uur 's ochtends is afgelopen. Het is de dag dat het Nederlands elftal wint van Argentinië door een magistrale goal van Dennis Bergkamp en het wordt de nacht van 'First Rebirth' ondersteund door 'Holland, Holland'. Een paar maanden was ik, tot grote vreugde van mijn moeder, met mijn eerste Thunderdome cd binnen komen lopen. Het is opnieuw een bevestiging dat de harde elektronische muziek op mijn voorkeur kan rekenen.
De Drie Snoeken
Zoals gezegd begint het stappen. In het pittoreske (Boven)Hardinxveld staat op dat moment een kroeg/disco. Niets bijzonders voor een dorp zoals Hardinxveld maar in de disco van dit pand is wel iets bijzonders. De dj's draaien daar platen die ik nog niet op mijn bandjes/cd's heb staan. Mijn interesse is gewekt. Tijdens de avonden sta ik bijna altijd op de dansvloer los te gaan op progressive, techno, breakbeat, club en house. Wanneer er daarna een barman wordt gezocht ben ik er als de kippen bij om mijzelf te melden en het contact met de dj's (Wilco en Gerben) is dan ook snel gelegt. De mannen blijken toffe gasten en een vriendschap is geboren. Ik duik in de collecties van de twee en ontdek een schat aan muziek. Underworld, Orbital, Sasha, UNKLE, het zijn zomaar een paar namen die me tot dat moment niets zeiden maar ik vind het briljant! Ik pak het kopen van platen actief op en ga regelmatig op pad naar de platenwinkels. Zo wordt ik een vinylfanaat. Regelmatig ben ik te vinden op de zolders van de heren dj's en kom ik iedere keer weer nieuwe dingen tegen. Zelf ga ik ook actief kopen bij de verschillende platenzaken en platenbeurzen in Nederland. Nu heb ik (naar goed voorbeeld van Wilco) een schitterende zolder waar mijn collectie staat die nog steeds groeit.
Rotterdam
Na de middelbare school in Gorinchem ga ik naar Rotterdam, het grote Rotterdam wel te verstaan. Daar kom ik in een klas met mensen uit de regio maar ook een paar uit Rotterdam zelf. Die brengen natuurlijk hun eigen muziek mee de klas in. De muziek die mij het meest aantrok was hip hop. Ik kreeg verschillende tapes met daarop tracks van Mobb Deep, West Side Connection, Wu Tang Clan en ik was meteen verliefd. Zo werd Hip Hop een stroming die ging volgen. Eerst door het kopen van cd's en daarna ook door het bezoeken van concerten en optredens.
The Groove
Dan wordt je verliefd..... Buiten dat verliefd worden, en zijn, natuurlijk fantastisch is levert het mij ook nog een paar muzikale topcontacten op. Allereerst met Steven Vogel met wie ik sinds 7 augustus 2003 het radioprogramma The Groove presenteer bij Merweradio. Iedere week draaien we de allerbeste electronische dansplaten. Nu op woensdag van 21:00 tot 23:00 uur en in het (roemruchte) verleden ook op andere dagen. We hebben regelmatig gast dj's die een set komen draaien en tegenwoordig iedere laatste editie van de maand twee columnisten. Op www.the-groove.nl kun je de playlists van alle uitzendingen zien en info over de gasten. Naast dit radioprogramma hebben we ook een aantal feestjes georganiseerd!
Festivals en meer
Naast Steven maak ik ook kennis met Daniel Verhagen die naast een goede vriend ook een vaste festival en feestmaat is geworden. Zo ontdekten we Pinkpop, Werchter, Awakenings, I Love Techno en mooie feestjes in o.a. Tivoli. Hier begint ook mijn echte carriere als bezoeker van concerten. We hebben nu een toffe groep met enthousiaste muziekliefhebbers die regelmatig concerten bezoeken. De trofeeën van deze bezoeken hangen op de platen zolder. Zoals je onderin bij de statistieken kunt zien hebben we al veel mooie concerten meegemaakt. Ik heb er ook veel plezier in om mijn avonturen na afloop op 'papier' (zoals hier, hier en hier) te zetten. Het is een mooie manier om mijn ervaringen te delen met mensen.
Muziek en vriendschap
Naast Wilco, Gerben, Steven, Daniel en nog heel veel andere mensen die ik heb leren kennen via muziek is er nog een belangrijk, muzikaal, persoon namelijk Sven Lentjes. Ik ken hem al sinds mijn zesde en we hebben altijd contact gehouden. Hij was mee naar Mysteryland en op dit moment is het zo dat we bijna alle concerten in ieder geval samen pakken. Het toont voor mij dat muziek een fantastische passie is die je kunt delen met mensen waar je om geeft. Het versterkt de band die je met elkaar hebt. OOk op verjaardagen heb je zo een goed (en soms fel) gesprek te pakken als er een 'collega' muziekliefhebber in het huis is.
De huidige stand van zaken.
En dan, hoe het er nu voor staat. Muziekliefhebber zijn in deze tijden is tegelijk net zo fantastisch als bijna ondoenbaar. Er komt zoveel goede muziek uit maar er komt ook zoveel goede muziek uit :). Via sites als Last.fm, Discogs en applicaties als Spotify verzuip ik dagelijks in de nieuwe muziek. Ik luister nu dus ook veel naar nieuwe muziek. Dat kan electronische dansmuziek zijn maar ook rock, pop, rap, hip hop, r'nb, echt van alles. Met het 'nieuwe' electro genre (beter bekend als Vettig en Morsig) zijn de grenzen van de hokjes van electronische muziek al helemaal vervaagt (voor mij dan he). Alles mag en kan tegenwoordig met elkaar en daar word ik blij van. Verder is live muziek ook een steeds belangrijkere rol gaan speler. Ik ga veel naar concerten, festivals en feesten en zie zo mijn favoriete bands live aan het werk. Live is muziek nog steeds op zijn allerbest en ik beschouw het als een voorrecht om mijn favoriete bands, artiesten en dj's live te mogen zien. Ik hoop nog heel lang op dezelfde intensieve manier van muziek te mogen geniet als nu, naar concerten te gaan, nieuwe bands en dj's te mogen checken. Ervaringen, dingen die je meemaakt, zijn uniek en eenmalig. Je bent daar op dat moment en zoiets komt niet meer terug. Dat is het unieke wat we (bijna) iedere keer weer meemaken tijdens een live optreden.
Thanks.
De statisiteken:
Platen en cd's in de collectie.
Concerten en festivals bezocht.
Feesten bezocht.
zaterdag 11 september 2010
Vettig en Morsig is niet meer :(.
En dan komt dit bericht binnen:
Zoveel vettigheid kan niet goed zijn en daarom hebben we besloten om V&M, na 31 lekkervette tapes, in te laten slapen. Muzieksmaken draaien soms een beetje en we waren ook van mening de kwaliteit van tracks die het laatste jaar zijn uitgekomen niet meer kunnen tippen aan de begin/hoogtijdagen van Justice en Boys Noize. V&M: rust in vrede! U kunt uw condoleances kwijt in het reactie-venster.
Wat een domper. Ons rest niets meer dan de mannen te bedankt voor hun schitterende tapes en de vele platen die ze ons hebben laten ontdekken. Het was fantastisch en hopelijk komen ze nog een keer terug!
donderdag 2 september 2010
Vinyl till we die!
Tja, je bent vinylfanaat of je bent het niet en dat moet je dan ook doortrekken. Tot het bittere einde.
http://www.andvinyly.com/
woensdag 1 september 2010
Ultiem Crate Diggin' bij onze Oosterburen
11 en 12 september 2010 organiseert de vinyl webshop HHV.DE een echte crate diggin' dag(en), de 3e jaargang alweer, onder de noemer "Diggin Days III" met als statement "Diggin is a science".
U begrijpt het wellicht al, ons vinylhart gaat sneller kloppen bij dergelijke aankondigingen, nieuwsgierig geworden door de flyer welke ik mocht aantreffen in mijn bestelde pakketje platen bij HHV ben ik de website www.diggindays.com gaan bezoeken, geweldig dat deze url nog vrij bleek te zijn voor het bedoelde concept. Enige associatie met andere bezigheden is nl. niet ondenkbaar zullen we maar zeggen.
Het wat is als volgt:
HHV.DE Diggin DAYS III
Een grote Vinyl verkoop vanuit HHV met Rarities, Virgin & Overstocks
Een heuse Vinyl Markt en een Mode-Verkoop, verder een zomertuin ingericht met Bar & BBQ.
En 's avonds vanaf 23.00 uur zal het feest Born2Roll starten, bestaande uit 3 verdiepingen met funk, soul en Hip Hop met dj's Dejo, Dister, Han Shock en Roxy One.
Kijk dat is nog eens ultiem Crate Diggin'!
Can you dig it, yes you can!
1 minpuntje dan toch, let wel het is in Berlijn, moet je nog wel ff een stukje tuffen...
Ter verdere verbeelding hierbij no enkele foto's van voorgaande edities.
Platenspeler te koop bij HEMA
Tachtig jaar Hema, een echte mijlpaal. De Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam heeft alle generaties overleeft en viert dat met een feestje. Want ze verkoopt sinds kort platenspelers! Geen retro-design, maar gewoon een moderne. Omdat het feest is, is de platenspeler tot 12 november verkrijgbaar voor een bescheiden bedrag.
Het lijkt controversieel, maar juist in de tijden van anoniem en soms stuurloos downloaden speelt Hema juist in op de trend van onze ‘zoektocht naar authenticiteit’. Al is dat niet echt de achterliggende gedachte. Een woordvoerster van de Hema licht toe: “Het is bedoeld als een tijdelijke actie, het is nog niet bekend of de platenspeler permanent in de schappen blijft als het echt een daverend succes is.” En dat is het. “Afgelopen maandag gingen de eerste platenspelers de winkel in en nu al is een aantal winkels uitverkocht.” Iedereen krijgt nostalgische gevoelens en draait weer plaatjes.
Zo zou je het kunnen analyseren, maar het ligt ook misschien nog wel eenvoudiger, want volgens muziekhandel RAF in de Amsterdamse Rijnstraat is vinyl nooit weg geweest. “En dan heb ik het niet persé over de dj-markt, maar echt over de mensen die hun oude platen van zolder halen en gaan draaien. Dat Hema dan nu platenspelers verkoopt is misschien slim, maar ’t is wel een beetje branchevervaging hè. Voor de naalden en de onderdelen moeten de mensen toch bij ons zijn.”
BRON: 3VOOR12
Het lijkt controversieel, maar juist in de tijden van anoniem en soms stuurloos downloaden speelt Hema juist in op de trend van onze ‘zoektocht naar authenticiteit’. Al is dat niet echt de achterliggende gedachte. Een woordvoerster van de Hema licht toe: “Het is bedoeld als een tijdelijke actie, het is nog niet bekend of de platenspeler permanent in de schappen blijft als het echt een daverend succes is.” En dat is het. “Afgelopen maandag gingen de eerste platenspelers de winkel in en nu al is een aantal winkels uitverkocht.” Iedereen krijgt nostalgische gevoelens en draait weer plaatjes.
Zo zou je het kunnen analyseren, maar het ligt ook misschien nog wel eenvoudiger, want volgens muziekhandel RAF in de Amsterdamse Rijnstraat is vinyl nooit weg geweest. “En dan heb ik het niet persé over de dj-markt, maar echt over de mensen die hun oude platen van zolder halen en gaan draaien. Dat Hema dan nu platenspelers verkoopt is misschien slim, maar ’t is wel een beetje branchevervaging hè. Voor de naalden en de onderdelen moeten de mensen toch bij ons zijn.”
BRON: 3VOOR12
Abonneren op:
Posts (Atom)
LinkWithin
