2010 Recap

Daar gaan we dan. Nog twee dagen en 2010 zit erop en met een blog tot je beschikking (en al die andere kanalen om heel narcistisch je eigen mening te verkondigen) moet er uiteraard wel een soort terugblik worden gemaakt. Maar...

Wat heb ik een hekel aan het maken van lijstjes. Volgen, bekijken, beoordelen, huldigen en bekritiseren, daar heb ik totaal geen problemen mee. Dat is zelfs iets waar ik altijd naar uit kijk zo aan het einde van het jaar. Maar zelf zulke lijstjes in elkaar zetten: dat is niet m'n hobby. Wat het probleem is? Er zijn er verschillende.

Ten eerste houd ik van muziek in (bijna) al z'n verschijningsvormen en dat brengt met zich mee dat je in een jaar heel veel hoort en ziet. Ik ben dus altijd bang dat ik dingen vergeet. Nu kun je zeggen dat wanneer je dingen vergeet dat het dan niet belangrijk genoeg is geweest (of goed genoeg). Dat is een punt maar toch: bij het teruglezen denk ik altijd weer "Die had er ook nog in gemoeten". Ik kan me dan ook totaal niet vinden in de statements dat '2010 geen goed muziekjaar is geweest' dat er 'bijna geen spannende dingen zijn uitgekomen' en dat 'het allemaal al eens een keer eerder is gedaan'. Juist het tegenovergestelde. Natuurlijk is 'alles al een keer gedaan' maar ik ontdek ieder jaar weer ontzettend veel nieuwe muziek.

Maar goed, dat dus als eerste. Ten tweede bestaan de meeste lijstjes uit een opsomming van platen in een bepaalde volgorde van 1 naar whatever (zie hier de lijst van @jobdewit, die van @rrchrdd en hier van @atzedevrieze). Je geeft dus aan dat er één plaat de allerbeste van het jaar was en dat daar dan in mate van belangrijkheid platen onder komen. Dat kan ik dus echt niet. Ik kan niet de ene plaat belangrijker vinden dan de andere.

En tot slot. Tja, ik pretendeer bovenop dingen te zitten. Ik doe net alsof ik de nieuwste releases check en wanneer je dan met een lijst naar buiten komt dan zie je dus ook wat je allemaal gemist hebt (en dat is veul, heul veul). Is dat erg? Nee. Zo zet ik 'as we speak' de nieuwe Kanye West maar eens op om er nu goed naar te luisteren (als zelfs @rrchrdd die trekt) en de hele hype rond Arcade Fire is eigenlijk ook totaal langs me heen gegaan. Maar ja, je wil graag alles horen :).

Hoe ga ik het dan wel doen. Nou, daar heb ik over nagedacht. Het wordt gewoon een lijst met dingen die er dit jaar langs zijn gekomen. Platen die ik mooi vind, tracks die ik mooi vind en ervaringen op festivals en concerten die nog in m'n geheugen staan gegrift. Dus: Last.fm open, Festivalinfo en Partyflock erbij en ingelogd op Discogs en gaan. Het wordt een ratjetoe dus hou je vast:

Angus & Julia Stone
Schoonheid kreeg in 2010 een nieuw geluid. In april gingen we naar Motel Mozaique in Rotterdam. Daar stonden in een uitpuilende Schouwburg broer en zus heel ingetogen liedjes te spelen. Het greep me bij m'n strot. Zelfs een cover van Grease klonk als klingelende sneeuwklokjes in een rustiek winterlandschap. Haar stem is er een waar je weg van bent of waar je onpasselijk van wordt. Ik ga voor het eerste. Het album wat ze in 2010 uitkwam is 'Down The Way' waarvan het nummer 'For You' het absolute hoogtepunt is.



The Gaslight Anthem
Liefkozend noem ik ze al 'mijn band'. Op Werchter liet ik de wedstrijd Nederland-Brazilië voor ze schieten en het was het waard. Met hun plaat 'American Slang' kwamen ze met een waardige opvolger voor 'The '59 Sound'. De single 'American Slang' is een topsingle en afgelopen november rockten ze 013 als een malle. Met een leadsinger waar je niet boos op kunt worden en een steeds beter wordende liveshow is Gaslight Anthem voor mij top!



Bloody Beetroots Live op Lowlands
Bovenstaand stuk is zo helder als het maar zijn kan. The Gaslight Anthem moest echter één keer wijken. Ze moesten dat echter wel doen voor HÉT liveoptreden van het jaar (dat durf ik dan wel te zeggen). The Bloody Beetroots kwamen in 2009 met een (voor liefhebbers) ietwat teleurstellend optreden. Ik had ze echter een keer live gezien en wist: hier moet je bij zijn. Samen met @svenlentjes gingen we dus naar de Bravo en besloten we vooraan te gaan staan. Zelden heb ik een tent zo hard los zien gaan. Lompe, scheurende beats en synths, twee gemaskerde idioten die je door de speaker trokken en alle 'pits' die ooit zijn uitgevonden gepropt in een ruim uur. Ik had nog zoveel op de agenda staan die dag maar het enige wat ik nog heb kunnen doen is murw geslagen over het terrein lopen. Onderstaand filmpje geeft hier misschien een kleine weergave van.



De 'Beatmakers'
Tja, wellicht een ietwat vage beschrijving maar 2010 stond voor mij in het teken van de ontdekking van de 'Beatmakers'. Onder aanvoering van held in wording Flying Lotus ontdekte ik een landschap van beats, drums en ritmes. Op Motel Mozaique zag ik Hudson Mohawke live en zijn album 'Butter' is een topplaat. In de voorbereiding naar Lowlands kwam daar bovengenoemde Flying Lotus bij. Wat is het knap om van zulke complexe rimtes een uitpuilende en dampende tent te creëren. Zijn album 'Cosmogramma' was een terecht hype dit jaar. De complexiteit maar tegelijkertijd ook de funk en swing die in het album zit is verbazingwekkend. Onder aanvoering van deze twee kwamen er veel dit jaar. Gaslampkiller, Gonjasufi en Nosaj Thing rockten hard dit jaar. 2011 gaat alleen nog maar meer lekkers brengen.



Mijn nieuwe Progressive
Kent u ze nog? Luke Chable, Ozgur Can, Bedrock. Progressive is een stroming waar ik weg van ben. Helaas wordt dat bijna niet meer geproduceerd. Dit jaar ben ik echter een hoop producers en labels tegen gekomen waar ik m'n 'Progressive-ei' weer helemaal in kwijt kan. Zo is daar Gold Panda die het fantastische album 'Lucky Shiner' maakte. Snow and Taxis is hier de single van. Ik liep echter ook tegen Bonobo aan (thanks to Easyrider), Pantha Du Prince, Kollektiv Turmstrasse en het nieuwe album van Four Tet. Het is een combi van de nieuw beats (zie hierboven) en het oude Progressive geluid. Hieronder neem ik er ééntje in het bijzonder uit.



Caribou
Zoals gezegd, mijn nieuwe Progressive. Wanneer zoiets live ook nog staat als een huis dan krijg je een aparte vermelding. Op Lowlands speelde Caribou in de X-ray het dak eraf. De single Odessa kreeg zelfs airplay op 3FM. De track van het album en van het optreden was echter 'Sun' wat uitgebouwd werd tot een 15 minuten durend epos (althans in mijn geheugen)!



Graffiti6 - Stare Into The Sun
De zomer, een periode van vrolijkheid, warmte en goede muziek. Hét liedje van de zomer is zonder twijfel Graffiti6 met "Stare Into The Sun". Het liedje loopt en gaat zo natuurlijk en zo lekker en op de fiets naar je werk is dit ook echt ideaal om in de ochtendzon wakker te worden. Topplaat! En het album is ook zeker het checken waard.



Dubstep
Vaste volgers van dit blog weten het denk ik wel. Ik houd van hard. Dit mag in combinatie met snel (niet te snel, ik word ook ouder) maar sinds dit jaar mag het ook in combinatie met traag. Dubstep kwam, zag en overwon in 2010. De purist had het uiteraard in 1984 al ontdekt, ik liep er in 2010 tegenaan. Anders dan de beatjongens uit LA gaat het de dubstep mannen om rossen. En rossen, that's when I come in :). Hoogtepunt was een Podcast van vriend Diplo als promotie voor zijn mixcd. Onderstaande track, die lekker relaxt begint, springt daar uit. Voor de echte rauwdauwers is Heist met het charmante 'I Need Killers' ook aan te raden :).



Delphic
Op de terugrit van The Groove kwam er opeens een heerlijk swingend nummer langs. Dit bleek 'Doubt' van Delphic te zijn. Mijn aandacht was getrokken. Een heerlijk album ('Acolyte') en twee live optredens (Werchter en Lowlands) verder ben ik nog steeds zwaar onder de indruk van deze band. Ze combineren rock en electronica op een manier die ik graag zie.



Mumford and Sons live op Lowlands
Als je ergens niet omheen kon in 2010 dan was het wel Mumford and Sons. De plaat uit 2009 knalde 2010 in om niet meer te stoppen. Ik vind het een goede plaat. Toffe nummers, uptempo maar ook ingetogen werk. Die banjo/ukelele is tof en irriteert zeker niet. Het duurde echter tot Lowlands dat het kwartje echt helemaal viel. Een dampende Alpha tent was veel te klein en de mannen gaven een optreden weg waar het kippevel me nu nog van op de huid staat. Het had energie, de mannen hadden er zin in en Lowlands had er ook zin in. Hoogtepunt.



Blaudzun
Het wordt een beetje afgezaagd maar Blaudzun heb ik voor het eerst live gezien op: Lowlands. Daar viel het kwartje echter nog niet. Dat viel in de Mezz in Breda. Een zaal die gemaakt is voor optredens als die van Blaudzun. Ingetogen en breekbare liedjes ondersteund door mensen die fantastisch hun instrument kunnen bespelen. Zijn laatste album, Seadrift Soundmachine, is dan ook van mijn ontdekkingen van 2010. Een artiest die een 'groter' podium verdient maar dan graag niet letterlijk.



Lowlands 2010
Het zal je niet ontgaan zijn: Lowlands. Mijn eerste keer Lowlands. Samen met maatje Sven (aka @svenlentjes) hebben we drie dagen (en dan nog de donderdag erbij) genoten van een festival wat zoveel in zich heeft. Zoveel verschillende gezichten en mogelijkheden om te genieten van muziek. Van Tim Knol en Blaudzun die ons 's ochtends op het gemak wakker speelden tot de Lowlands Rave die er voor zorgde dat we het hek dicht deden. Nog nooit heb ik een festival zo intensief beleefd als dat festival. Dit jaar hebben we echter ook gezien hoe groot de 'hype' is rond dit festival. Ik hoop nog kaarten te kunnen 'scoren' voor de editie van 2011 maar die van 2010 nemen ze me niet meer af. Fantastisch!

Tot slot
Dat was hem, de kleine bloemlezing van 2010. Kwartjes vielen en vielen ook niet. Er is veel moois uitgekomen en gebeurd dit jaar. Bovenstaande ijkpunten wilde ik in ieder geval met je delen. Er was natuurlijk nog veel meer: het ontdekken van o.a. The Boxer Rebellion, Dominatorfestival om er achter te komen dat Hardcore echt nog niet dood is (ook niet in mijn smaakpapillen), Spotify (en het einde van de cd), ervaren dat Alicia Keys live echt fantastisch is en ga zo maar door.

Goed voornemen voor 2011 is dat ik ga proberen om iets beter te documenteren wat er op dat moment tof is. Zo stonden we begin januari bij het concert van We Were Promised Jetpacks wat erg tof was (te weinig van gehoord verder helaas). Op die manier hoop ik, net zoals de 'echte' recensenten in december 2011 met een weloverwogen lijst te komen.

Voor nu: een gezond, goed en muzikaal 2011!

De zoektocht (2)

Deel 2 van de zoektocht, een zoektocht die zeer voorspoedig verloopt. Een beslissing is genomen: er worden geen cd's meer gekocht. Ik speelde al met het idee maar nu heb ik de knoop doorgehakt. De cd's die ik kocht werden meteen geript en in Itunes geplaatst en daarna verdwenen ze in de kast. De muziek die het huis in komt doet dat of in de vorm van knisperend vinyl of in de vorm van enen en nullen.

De Spotify account bevalt uitstekend. Voor 5 euro in de maand heb ik veel muziek voor handen en met de gevonden (beta) remote app kan ik Spotify ook gewoon vanaf de bank aansturen. Echt een prima combinatie. Inmiddels is ook de gedeelde playlist gevonden waarmee ik met mede-muziekliefhebbers de meest fantastische playlists in elkaar zet die ook weer door anderen kan worden gevolgd. Een overweging kan nog zijn om het meest uitgebreide abonnement te nemen maar daar moet ik nog induiken.

Inmiddels ben ik ook begonnen met het zuiveren van de Itunes bibliotheek. Een groot gedeelte staat immers ook op Spotify en hoef ik niet zo nodig het huis mee uit te nemen. Dit kan dus van de schijf af en dit geeft het beestje ook weer wat lucht. Itunes gaat er bovendien ook een stuk soepeler van lopen.

Zo is dus bijna alle muziek voor handen en zijn tijd en geduld de enige factoren die minder goed controleerbaar zijn.