De Plaat En Zijn Verhaal Editie 19

Vanavond een producersduo uit de jaren '90, een van de meest succesvolle in de mainstream dancescene. Denk aan wat nu David Guetta en Bob Sinclar klaarspelen om aan de lopende band hitpotentiele producties af te leveren.

De heren achter dit succesvolle duo zijn David Cole en Robert Clivilles, beter bekend als Clivilles & Cole met hun bekende CC-Music Factory producties half jaren '90.



David Cole is van oorsprong keyboardplayer, musicus en DJ en ontmoette zijn maatje in de jaren '70 en debuteerde met hem als 2 Peurto Ricans, A Blackman, And A Dominican met Do It Properly. Spijtig genoeg overleed David in 1995 aan de gevolgen van hersenvliesontsteking. Na het overlijden van David was het ook gelijk gedaan met de carriere van Robert. Hun repertoire liegt er echter niet om, ca. 200 producties, remixes en edits zijn hun muzikale erfenis welke zij aan menig mainstream dance of ook wel eurohouse liefhebber hebben achtergelaten.

De track van vanavond kende ik al heel lang van een bootleg. Deze bootleg kocht ik toendertijd, ik meen in 1994, bij Riverside Records in Gorinchem waar Dick de Groot eigenaar was, helaas ging deze enige echte dance platenwinkel welke Gorinchem ooit gekend heeft al na enkele jaren ter ziele. Maar goed, de bootleg werd mij door Dick getipt, helaas stonden er geen uitvoerende artiesten en tracks benoemd dus bleef de uitvoerend artiest en de titel voor mij lang onbekend. Het heeft tot de intrede van Discogs op internet moeten duren voordat ik ontdekte wie deze geniale muzikale track met aanstekelijke melodielijn vol euforie en blijdschap had gemaakt en hoe het nummer heette.

De uitvoerend artiest is Lisa Lisa & Cult Jam met hun Full Force crew, titel Let The Beat Hit 'Em in de LL W/ Love RC Mix uit 1991.

Inmiddels heb ik de originele versie via de platenbeurs weten te bemachtigen.

Luister naar in mijn mening een van de beste muzikale pronkstukjes van het legendarische producersduo Clivilles & Cole. En tot de volgende Plaat en Zijn Verhaal.

De Plaat En Zijn Verhaal Editie 18

Vanavond een plaat en zijn verhaal op basis van een heuse coalitie.

Een coalitie tussen 2 volwassen en gevestigde substromingen binnen de housescene.

We hebben het hier over Breakbeat vs. Drum 'n' Bass.

Een samenwerking bovendien tussen 2 mastodonten binnen hun eigen muziekstroming, 2 helden dus.


De 1 geboren op 28 december 1965 in Wolverhampton, UK. Van oudsher graffiti artiest en later labeldesigner voor Reinforced Records. Van dit label werd hij A&R-man en begon vervolgens in 1994 met eigen muziekproducties. Deze man is vooral bekend door zijn voorkomen, vooral als hij begint te lachen. Zijn gouden tanden kun je nl. niet missen en worden al snel zijn trademark. De man heet Clifford Joseph Price, bij velen beter bekend als Goldie.





Met zijn beroemde en geprezen label Metalheadz en gelijknamige clubavond heeft Goldie veel fuore gemaakt. Naast DJ en producer heeft Goldie meegespeeld in Thw World Is Not Enough en in Eastenders, zelfs in Big Brother.


De andere grootheid is een samenwerkingsverband tussen 3 heren, Steve McClare alias Monk, David Christophere alias Confucius en Steve Eachon alias Bunny, samen beter bekend als Rabbit In The Moon, een legendarische breakbeat formatie, beducht door hun sterke studioproducties en berucht door hun chaotische live optredens.





In 1994 hadden de heren een samenzijn en Goldie wilde dolgraag een samenwerking. De plaat werd uiteindelijk gedoopt: Goldie vs. Rabbit In The Moon met remixes van de track Inner City Life.

De versie welke ik vanavond ga laten horen is het 11.20 min. durende muzikale epos genaamd Inner City Life met de Rabbit In The Moon's Vocalic City Mix.

Bijna vanzelfsprekend werd deze plaat me getipt door Jurgen van Rare Records, het is nog steeds 1 van de beste breakbeatplaten uit mijn collectie.

Pinkpop 2011

Bestaat het ultieme festivalmoment. Het moment dat je doorhebt dat je bij iets unieks bent? Na dit weekend zeg ik volmondig: Ja!

Pinkpop 2011 had een affiche met mooie headliners en, volgens kenners, een wat magerder totaal programma. Om een mooie plek op camping A te bemachtigen trokken we in alle vroegte naar Landgraaf toe.

Zaterdag 11 juni
Gezien: De Staat, Elbow, Selah Sue, Coldplay

De eerste is op Pinkpop meestal een dag om warm te worden, om in de stemming te komen en om je tent op te zetten. Deze zaterdag opende echter met een knal, een rauwe, trage, vunzige knal namelijk: De Staat. We hebben de mannen nu een aantal keer gezien maar zo op het grote podium ziet het er toch weer anders uit. De show was goed maar ik vraag me af of deze verder op het veld ook zo binnen kwam.

Na De Staat was het eigenlijk 'wachten' op Elbow. We hebben de Manic Street Preachers van een afstandje bekeken (klonk lekker) maar verder was er weinig dat de aandacht trok. Elbow daarentegen betekende een eerste hoogtepunt van het festival. We hadden eerder op Werchter al gezien dat een groot veld en een groot podium geen probleem is voor de band met de kleine liedjes maar dit optreden was bijzonder goed. 8 nummers slechts maar ze werden stuk voor stuk fantastisch gespeeld en wat een stem heeft Guy Garvey toch. Top!



Na Elbow was het de beurt aan Coldplay, het veelbesproken optreden van Coldplay (geld, voorwaarden). Er is ook een nieuwe plaat en dat was voor mij nogal schrikken (die sample....). De verwachtingen waren dus hooggespannen. Toen na een kleine vertraging (wachten tot de zon zakt) de band opkwam explodeerde het veld. En terecht. Het optreden was goed. Er zat tempo in, veel nieuwe nummers (sommige lekker, andere nog een keer luisteren), oude nummers kwamen ook langs (Scientist!) en Chris Martin was in vorm! Het werd echter geen legendarisch optreden (daar heb je een Michael Jackson cover voor nodig zoals op Werchter).

Conclusie: een fijne dag, het weer zat mee, Elbow was groots en Coldplay heel goed.

Zondag 12 juni
Gezien: Hurts, Tim Knol, Cage The Elephant, Wolfmother, Graffiti6, Bloody Beetroots (Deathcrew 77), Kings of Leon

Zondag stond eigenlijk in het teken van 1 optreden: dat van de Bloody Beetroots.

Voor het zover was stond er echter een bijzonder fijn programma klaar. Hurts was de eerste verrassing van de dag. De Petshop Boys maar dan gotisch. Grootste nummers met strijkers en operazangers. Heel interessant om te horen en goed gebracht. Deze muziek moet je misschien horen in een donkere tent maar zo op het veld als opener van de dag was het goed te doen.

Tim Knol was de volgende die het grote podium betrad. Een groot podium voor een 'kleine' jongen (hoewel). Zijn liedje lenen zich ervoor om in een mooie zaal gespeeld te worden en de band was niet voornemens om het anders dan anders aan te gaan pakken. Het optreden stond echter als een huis. Tim Knol heeft dan ook een stel muzikanten die er mogen wezen en de liedjes blijken wonderbaarlijk goed over te komen, ook op een groot veld. Tel daar bij op het zonnetje wat uitbundig aan het schijnen was.

Het volgende hoogtepunt kwam van de 3FM stage. Graffiti6 heeft nog niet genoeg liedjes om een optreden lang te overtuigen maar wanneer 'Stare Into The Sun' wordt gespeeld met een heerlijk zomerzon in de lucht en een biertje in de hand dan weet je dat het zo'n mooi festivalmoment is.

Dat White Lies op het podium hebben gestaan was voor ons slechts een formaliteit. Het ging om de tent! Daar moesten we op tijd zijn en staan want Bloody Beetroots gingen spelen. Een uur lang helemaal naar de klote gaan. Niets meer maar zeker ook niets minder. Verwacht geen opbouw, of stukken die de diepte in gaan nee ze houden zelfs geen rekening met het publiek. Het is gewoon een uur lang raggen. Zie bijgevoegd filmpje :).



Dat na het dampende optreden van Bloody Beetroots de Kings Of Leon aan mochten treden op het hoofdpodium is voor ons ook slechts voor de statistieken geweest. Uiteraard is het tof om 'Sex On Fire' door een heel veld geschreeuwd te horen worden maar ik krijg (nog) niet echt het Zwitserleven gevoel van Kings Of Leon Live.

Maandag 13 juni
Gezien: Dazzled Kid, Two Door Cinema Club, Go Back To The Zoo, The Gaslight Anthem, Band Of Horses, Deadmau5, Foo Fighters

De maandag, van origine de hoofddag van Pinkpop. Na een dampende avond in de tent op camping B waren er toch wat lichte opstartproblemen en zo goed vinden we Scouting for Girls nu ook weer niet. Nee dan Dazzled Kid. In de tent zag het er goed uit. De show begon wat voorzichtig. Je moet van Tjeerd Bomhof houden, je kan hem namelijk ook ontzettend irritant vinden. Het eerste gedeelte van de show moest hij nog een beetje op gang komen maar toen hij eenmaal de smaak te pakken had werd het een goede show. Sowieso stond er een topband op het podium. Een heerlijk begin dus.

Na Dazzled Kid kwam er een blokje op het hoofdpodium. Allereerst Two Door Cinema Club. Heerlijk niets aan de hand electropop die zeker aansloeg op dit moment van de dag. Een voorzichtig zonnetje brak door. Go Back To The Zoo had groots uitgepakt voor hun 'moment of fame'. Een opblaasbare olifant, een mooi doek en leuke pakjes. Bij de eerste knaller (letterlijk en figuurlijk) werd al duidelijk: dit wordt top. Dat werd het ook. Toen halverwege de grote gorilla werd opgeblazen was het feest compleet. Deze band heeft inmiddels al flink wat nummers die aanslaan bij een groot publiek en die ook goed kunnen spelen. Erg fijn!

Go Back To The Zoo heb ik echter wel iets eerder verlaten aangezien 'mijn' bandje speelde. The Gaslight Anthem. De amerikanen stonden helaas op het 3fm podium (die moeten echt op main) maar al snel werd duidelijk dat het deze mannen niet uitmaakt waar ze staan. Wanneer is echter wel een probleempje. De zanger moest even op gang komen (tenminste, z'n stem). Eenmaal op gang was er geen stoppen aan. Een aantal nummers van de laatste plaat (vind ik iets minder sterk) maar gelukkig ook veel nummer van The 59 Sound.

Na The Gaslight Anthem kwam er een blokje tent. Allereerst Band of Horses. Conclusie: Top! Ik had er eerlijk gezegd weinig van verwacht. Het is wat verstilde, moeilijkere muziek en hoe gaat dat zich houden aan het einde van het festival. Gelukkig is de tent wel de perfecte locatie voor dergelijke bands en de heren waren op stoom. The Funeral blijft een goede single en ook de andere nummers werden goed gespeeld. Fijne boeking! Na de 'verantwoorde' muziek van Band Of Horses naar Deadmau5. Ik ga eerlijk zijn. Deadmau5 ken ik van die fijne singele Faxing Berlin en van een aantal toffe remixen. Ik had het hele weekend al wel een paar t-shirts langs zien komen maar dat de beste man zo populair was. De tent stond ruim van te voren al helemaal vol en het podium zag er spectaculair uit. Spektakel dat werd het. Wat een show en wat een energie! Alle nummer werden (voor zover mogelijk) meegezongen en gesprongen. Bijgevoegde video geeft een impressie van hoe tof het was. Echt een waardige afsluiter van de tent en eigenlijk verdient dance op Pinkpop veel meer ruimte maar ja, Ome Jan blijft het een 'rock'festival vinden..



Om dat kracht bij te zetten had hij DE rockband van het moment als afsluiter geboekt. Foo Fighters. Eerder al op Pinkpop gezien en daar was ik erg van onder de indruk. Nu ik hun platen beter kende keek ik nog meer uit naar het optreden. Naar buiten lopend begon het te regenen. Normaal gesproken een domper maar nu paste het wel bij de sfeer en het moment. Iedereen voelde dat. Dave Grohl is een frontman met charisma en veel ervaring maar hij heeft ook een topband om zich heen verzameld. Tot slot hebben ze nog een partij met goeie platen om eng van te worden. Dit alles tesamen maakt een van de beste optredens waar ik ooit bij ben geweest. Een veld vol enthousiastelingen en een band die er zin in heeft. Wanneer er dan ook nog een regenboog langs komt dan krijg je dit: het ultieme festivalmoment!


Conclusie: een topweekend, het weer zat mee, een aantal zeer goede optredens gezien en veel lol gemaakt uiteraard (de tent op de camping is altijd een aanrader). Voor volgend jaar kijken we echter gewoon weer wat het programma is. Werchter startte 'minder' met de headliners maar het programma wat daarna kwam was wel beter (bijna veel beter zelfs). Maar goed, dat is volgend jaar pas :) voor nu: Thanks!