Als 'credible' muziekliefhebbers bij mij op bezoek komen kijk ik altijd uit naar de reactie wanneer ik bij de T in mijn muziekcollectie kom. Daar staan de Thunderdome's namelijk keurig op een rijtje waaronder zelfs een paar recente uitgaven. Hardcore is een oude liefde die tegenwoordig nog wordt bijgehouden met wat livesets die online gevonden worden. Toegegeven, aangezien de leeftijd met een 3 en een 0 in aantocht is, heb ik meer met de oude platen maar die nieuwe tracks doen het zeker ook wel. Wanneer er dan op woensdag wordt gebeld dat je naar het hardcorefestival Dominator kunt dan is de keuze snel gemaakt.
Hardcore dus. Jaren geleden dood verklaard en nu nog springlevend. VJ LotteZ (onder de alias Karmapoliz met VJ Polly) is inmiddels een graag geziene gast bij de feesten van ID&T en Q-Dance en ook op dit festival mocht zij de visuele omlijsting weer verzorgen. Dat lukte voor de volle 100% want tijdens alle livesets waren de visuals een lust voor het oog. Hulde dus voor Karmapoliz!
Dan het feest, zoals gezegd was het weer een tijdje geleden (ruim een jaar) dat ik op een hardcorefeest was geweest. Dan is het altijd weer even wennen wanneer je binnenkomt, even acclimatiseren. Het terrein lag er in ieder geval schitterend bij, het weer werkte volledig mee met een heerlijk zonnetje en een niet al te hoge temperatuur. De mainstage lag er fantastisch bij, mooi breed opgezet en genoeg ruimte om drinken te halen aan allebei de kanten. Wat opviel was het geluid. Heerlijk zuiver en hard geluid op de main. Top! Na even langs de VJ-booth te zijn gegaan hebben we de rest van het terrein verkend. Wat een muzikaal geweld overal zeg. In de Industrialtent waren ze heerlijk aan het doorbeuken, de Hardstyle stage deed zijn toevoeging Raw absoluut eer aan en onze Italiaanse vrienden beukte voor wat ze waard waren.
Blijven er 2 stages over. Allereerst de Terrortent. Ik weet nog goed dat ik in 1998 tijdens Mysteryland een kijkje ging nemen in de Tunnel of Terror. Een paar partytenten, stroboscopen, rookmachines en een immer aflatende stroom beats. Dit was niet iets wat ik kon waarderen. 12 jaar later is er weinig veranderd. Af en toe komt er een break in het ritme, er zijn wat breakbeatelementen toegevoegd maar daar blijft het ook bij. Nog steeds niet mijn cup of tea.
Wat wel mijn cup of tea blijft (wat zeg ik een hele theepot!) is die ouwe hardcore. Zoals het op een groot hardcorefeest hoort was er ook hier een Early Hardcore tent. Kortom, lekkere ouwe meuk! We kwamen binnen bij Dr. Rude die vakkundig zijn platen aan elkaar mixte. Binnen 10 minuten kwamen er al een groot aantal toppers langs. Wat opviel was dat de kwaliteit van het mixwerk uitstekend was. Echt heel sterk.
We hebben tijdens deze dag geen strak schema gevolgd en dus hebben we ons laten verrassen door de dj's waar we op dat moment stonden. Een zo'n verrassing kwam in de vorm van de combinatie Nosferatu, Angerfist, DaY-már en Partyraiser. Nosferatu was bezig met zijn set en het enthousiasme van de dj en het publiek was goed om te zien. Wat een geweld zeg. Daarna Angerfist live. Gezien de vele t-shirts en ijshockeymaskers nog steeds een super populaire liveact. Dat ze populair zijn is niet onterecht. "Raise your fist voor Angerfist!" is het devies en dat werd opgevolgd!. DaY-már en Partyraiser werden al getipt door mijn feestgenoot. Super, een niet onaantrekkelijk dame scheurde samen met haar partner-in-crime het hele veld uiteen. Deze set bleek echter vooral wat randjes te hebben voor de doorsnee bezoeker van Dominator maar daar kom ik later op terug.
Ik sla de een-na-laatste act van de avond even over en ga meteen door naar het slotstuk. Outblast vs The Stunned Guys. Deze mannen sloten de avond af met een, voor mij, heerlijke set met hardcore knallers. Ik had in de voorbereiding een officieuze Dominatormix gedownload en veel tracks die daarin langskwamen werden ook in het laatste uurtje gedraaid. Slotstuk was een vooraf gemaakte remix van een kwartier lang waarin licht, geluid, vuurwerk en (niet onbelangrijk) visuals allemaal op elkaar waren afgestemd. Indrukwekkend om te zien en om te horen. Het publiek genoot ook gezien de vele handje die in de lucht gingen.
Conclusie, een bruut feest, mooie mainstage, degelijke kleine stages met goed geluid en vooral veel feestende mensen.
Na afloop was alleen de reis naar huis een drama. 2 uur hebben we stilgestaan op het parkeerterrein. Echter, ook hier komt de 'Gabbercultuur' weer om de hoek kijken want wat was het gezellig!
Dan nog wat overpeinzingen. Tijdens dezelfde Mysteryland in 1998 heb ik Neophyte live gezien. Een ontzettende (positieve) bende. Een schuimkanon, bananen, crowdsurfen, pogo, niets was te gek. Gezien het grote aantal kneiters van hits zette ze de hele tent op zijn kop. Nu zijn we dus 12 jaar verder. Ik heb inmiddels veel acts, dj's en bands gezien. Ik ben naar veel concerten, feesten en festivals geweest en zo heb ik (bescheiden als ik ben) een oog gekregen voor kwaliteit. Eerder zei ik al dat het niveau van mixen ontzettend omhoog gegaan, dat was op Thunderdome al en nu kwam die bevestiging weer. Ik zet de mixen van For Those Who Like To Groove nog wel eens op of de Mysteryland mix van Promo maar het nationale keurcorps is flink vooruitgegaan. Neophyte echter is een ander verhaal. In de Early Hardcore tent was er een optreden van de Oldschool Commanders. Neophyte, The Stunned Guys en Marc Acardipane hebben alledrie een discografie waar iedereen jaloers op kan zijn. Dit optreden was echter op een bierviltje in elkaar gezet. Acardipane had de controle over de doos met hits en Neophyte en Stunned Guys gingen met een microfoon op de dj-booth staan schreeuwen dat iedereen maar gezellig mee moest doen. Wat een aanfluiting. Dan heb je zoveel knallers en dan doe je er helemaal niets mee. Het vreemde was dat de mannen er totaal niet op werden afgerekend. Zoveel credits hebben deze gasten. Dit, was echter prutswerk. Simpel.
Jeroen Streunding van Neophyte komen we bij Masters of Ceremony ook weer tegen. Ik wist al dat de heren van Neophyte een voorliefde hebben voor gitaren. Speciaal voor Dominator hadden de mannen een liveset gepland. Er stond dus een drumstel en gitaren. Ik was erg benieuwd maar het bleek een sof. Laat ik eerst stellen dat ik het gebruik van livemuziek in de hardcore een dappere poging vind om werelden te verenigen. Werelden die zeker te verenigen zijn (de elektrische gitaar komt in vele hardcoreplaten langs) maar om nu covers te gaan spelen van nummers als 'Killing in the name of...' of 'Breakstuff' op een tenenkrommende manier, daar zul je bij mij persoonlijk geen potten mee gaan breken. Als je het wilt doen, doe het dan goed. Het knappe van Masters of Ceremony is echter dat ze zo'n karrenvracht aan hits hebben dat ze na die liveoptredens (die gelukkig steeds korter werden) het hele veld gek kregen. Zelf waren de mannen wel tevreden, geloof ik.
De volgende morgen was ik toch wel heel erg benieuwd naar de commentaren van de bezoekers. Bezoekers die regelmatig nog naar hardcorefeesten gaan. Na me eerst te hebben verbaasd over de aversie tegen de Hardstyle stage viel mij op dat de slotact niet als heel wereldschokkend werd beoordeeld (wellicht te veel hitjes) en dat er een aantal mensen waren die het geluid op de main niet echt hard vonden. Ik stond toch echt te schudden achterop het veld. Tot slot las ik een paar keer dat de set van DaY-már en Partyraiser als goed maar bij vlagen experimenteel werd ervaren. Ook dat verbaasde me. Ook de parkeerproblematiek kwam langs maar over het algemeen was iedereen net zo lyrisch als ik ben over Dominator.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten