Dance in Hardinxveld

Daar zitten we dan, zaterdagochtend 02:40 en we hebben net de allereerste dansavond in de feesttent in Hardinxveld-Giessendam achter de rug. Ruim 1100 dames en heren gingen los op dampende beats van Merain, Leo Leandro, The Blender Act, Vigro, Easyrider en DJ Tony Star met z'n mc Matsoe Matsoe.

Jarenlang heerste de skihut in de feesttent en nu was er een hele avond niets anders te horen dan elektronische dansmuziek. Hoe kijk je dan terug op zo'n avond. In het begin van de avond ben je nog huiverig voor de reactie van het publiek. Gaan ze het wel leuk vinden, gaat er gedanst worden en hoeveel mensen zijn er überhaupt. Niets is echter minder waar. 1100 mensen weten de weg naar de tent te vinden. Merain en Leo Leandro openen met een heerlijke set waarbij nieuwe tunes en klassiekers hand in hand gaan. 'Punk' van Ferry Corsten in de remix is mijn persoonlijke hoogtepunt. Ze sluiten af in een zeer goed gevulde tent die enthousiast reageert! Daar draai je voor.

Daarna, The Blenderact, eerlijk is eerlijk, mijn grote blindspot voor het begin van deze avond. Ik was erg benieuwd wat die jongens gingen doen. Na een voorzichtig begin gooiden ze alle remmen los en braken de tent af. Een tent die ook volop meedeed en de diepe shit van deze gasten (geef toe, dubstep in de tent?) gewoon trok. Hulde, hulde, hulde.

Daarna de ster van de avond. DJ Tony Star a.k.a. Sterretje die zijn maatje Matsoe Matsoe had meegenomen. De mannen kunnen een feestje bouwen. Ze weten het publiek te bespelen en ze weten dat ze met hun kop op tv zijn geweest. Complimenten.

Wij mochten afsluiten. Toen die Tony opkwam en zei dat hij 90 minuten ging draaien en er dus maar 30 minuten voor ons overbleven was ik wel een beetje zuur. Uiteindelijk hebben we 5 minuten van hem gepikt en zijn we 5 minuutjes langer doorgegaan. Wat een kick zeg draaien voor zoveel mensen. Na de laatste plaat van de Haagse heren zag je een gedeelte van het publiek naar achteren gaan maar daar kwam dan ook een gedeelte voor terug. De oude garde wist wat we gingen doen en dat hebben we dan ook gedaan. Ouwe knallers, wat nieuwer spul. Het was echt een topavond en wat gaat het snel die tijd.

Dan de conclusie: jaren geleden zijn we al bezig geweest om een echte dansavond in de feesttent te organiseren. Toen kwam het er niet van. Nu wel en ik denk dat we met z'n allen trots mogen zijn op het resultaat. Een diverse avond, met veel goede muziek en heel veel goede reacties. Hopelijk pakt de organisatie het op en mogen we volgend jaar weer een mooie avond neerzetten.

Dit pakken ze in ieder geval niet meer af!

Iedereen die er was: Bedankt!

De definitie van smaak!

Uiteraard, ik ben een man met een mening. Waarvoor heb je anders een blog. Dit weekend kwam ik op drie verschillende sites nogal cynische, neerbuigende en zure stukken tegen over de hedendaagse (pop)muziek. Ik vroeg me echter af of ik wilde/moest reageren. Ik zet de situatie in ieder geval even uiteen.

Allereerst op Discogs.com. De site waar ik mijn muziekcollectie bijhoud. Een database die door de gebruikers wordt bijgehouden. Deze site heeft ook een forum waar een levendige discussie was over de dit weekend gehouden platenbeurs in Utrecht. Deze discussie ging al snel weer naar een welles/nietes discussie over de hedendaagse 'scene'. Een zekere Lennart-Amsterdam, die zoals hij zelf zegt house en techno door elkaar draait, is pessimistisch over een aantal zaken. Hij komt met de volgende punten:
-kwaliteit komt niet vanzelf meer bovendrijven (voordat je het weet zijn er al weer duizenden nieuwe digitale releases)
-door het enorme aanbod nemen veel mensen en dj's niet meer de tijd om echt goed te luisteren en te zoeken waardoor teveel goede en originele muziek niet meer de aandacht krijgt die het verdient
-doordat het zo makkelijk is om tegenwoordig iets uit te brengen of te krijgen (gratis te downloaden) ligt de lat veels te laag
-de dj-scene is nu echt grotendeels kapot,voor jou niet 10 anderen maar 10.000 anderen. Als je uberhaupt al de gelegenheid hebt om een keer te draaien dan is het doorgaans een uurtje op de meeste feesten/clubs in NL
-voor de meeste partijen in de muziekwereld is er tegenwoordig weinig of niets meer te halen qua opbrengsten: of het nu om party-organisator,een dj of winkelier gaat ...

In de verdere discussie vindt hij alleen maar medestanders en heb ik me in de discussie stilgehouden.

Stuk nummer 2 staat op de (vernieuwde) website van Oor. Afgelopen vrijdag ben ik naar James Blake geweest in de Schouwburg in Rotterdam. Ik was persoonlijk enorm onder de indruk van dat optreden en met mij de hele zaal maar de recensent van Oor denkt daar toch anders over. Nu kan ik me dat bij James Blake wel een beetje voorstellen. De man is een hype en traditionele journalisten hebben nogal eens moeite met hypes die ze niet zelf in de wereld hebben geholpen. Echter, om een uitgebouwde versie van de hit 'Limit To Your Love' te betitelen als 'kinderdubstep' gaat me toch echt te ver.

Als klapstuk kom ik vandaag ook nog het artikel tegen van Arjan Terpstra. De man verklaard popmuziek dood. Hij ziet geen ontwikkeling meer, ziet alles gerecycled worden en de hedendaagse bands en artiesten kunnen hem niet bekoren. Kortom, een zuur artikel.

Hoewel, een zuur artikel is natuurlijk wel kort door de bocht. Ik ben het niet eens met alle drie de schrijvers en zou deze dan ook direct als zuur kunnen betitelen. Wat ik me echter afvraag is waar dit cynisme en deze 'zuurheid' vandaan komt. Terpstra doet de opkomst en ontwikkeling van Nederhop en een stroming als dubstep in één zin af als iets onbelangrijk. Eyal van der Reep & Jasper van Vugt duiden de dynamiek in het optreden van James Blake als 'kinderdubstep' en onze liefhebber op Discogs wordt horendol door de vele releases en ziet graag de goede oude tijd van de mastodonten van labels terugkomen die gedoseerd platen uitbrengen.

Ik geniet juist van deze tijd, er is zoveel goede muziek, zoveel kruisbestuivingen. Uiteraard is er kaf en is er koren maar er is nu zoveel mogelijk. Alle hokjes lijken geslecht. Vooral de zuurheid van Terpstra pakt mij hard. De man lijkt geen plezier meer te hebben in muziek. Mooie dingen als Flying Lotus, Burial, Radiohead, The Middle East lijken aan hem voorbij te gaan. 'Vroeger was alles beter.' Wat een hekel heb ik aan die zin zeg. Er is toen goede muziek gemaakt maar er komt nu ook zoveel goede muziek uit. De Beatles hebben ook hun liedjes gejat en werden verfoeid door de bestaande scene. Ik kom er niet bij.

Via Twitter kreeg ik een mooie reactie:'Ga jij serieus reageren op een cynische journalist die alles kapot relativeert en is vergeten dat je vooral van muziek moet genieten?'. Die raakt de spijker op zijn kop. Eigenlijk moet je jezelf er niets aantrekken. Maar toch, die mensen hebben het over de muziek waar ik nu zoveel van houd. Ik zou ze mee willen nemen naar de diamanten die over de hele wereld liggen maar ik ben bang dat het voor hun niets meer uitmaakt. Hulp is welkom

Ik overdenk nog een reactie en 'laaf' me voorlopig nog aan het fantastische optreden wat James Blake gaf in Rotterdam.

De kracht van live.

Live optredens, ik hou er van! Je favoriete artiesten live bezig zien, de nummers spelen waar je helemaal weg van bent en die nummers dan zoveel energie mee geven dat ze nog beter worden. Artiesten die spelen voor hun leven, iedere keer weer, en zo het publiek betoveren en de avond van hun leven geven. Uiteraard kan een artiest ook een keer een mindere avond hebben. We stappen allemaal wel eens met ons verkeerde been uit bed, ontvangen op het verkeerde moment een brief van de belastingdienst of zakken een avond door. Tja, dan kan een performance niet dat zijn wat je fans er van verwachten.

Gelukkig heb ik zelden een optreden meegemaakt waarbij ik het gevoel had dat de artiest van dienst er geen zin in had. Of dat gisterenavond wel het geval was weet ik niet. Raekwon The Chef kwam naar Nederland. We hadden in de mooie 013 in Tilburg al Method Man en KRS-One gezien en nu kwam er weer een legende.

Maar ja, The Chef blijkt live een aanfluiting. Hij had een dj bij zich die de dag er voor twee nieuwe geluidseffecten had gevonden in z'n laptop, hij had een crew bij zich die zich drukker maakte of hun glas nog wel vol zat dan om de show en de mc die Raekwon had meegenomen was gewoon een prutser.

Dan The Chef zelf, hij trok het niet. De nummers duurde maximaal twee minuten, hij begon met het oude werk en kreeg daar wel een beetje sfeer mee maar werken deed het niet. Vooral ook niet omdat zijn vriend de DJ er af en toe een andere (wacke) beat in gooide. Na de knallers was het dan ook op. Zijn laatste plaat is zeker niet slecht maar Raekwon is een dode boom. Toen hij vroeg wie zijn vorige plaat had gekocht bleef het angstig stil in de zaal en werd hij zelfs boos. Gast, wees blij dat er überhaupt mensen naar je show komen. Daarna ging het alleen maar bergafwaarts, geen nummer werd helemaal afgemaakt, matige raps, geen energie en veel geouwehoer.

Conclusie, de man moet je op cd luisteren en wanneer hij live bij je in de buurt komt dan moet je dat maar ter kennisgeving aannemen. Jammer.

Nieuwe muziek

Ik word gek, aan de lopende band wordt er nieuwe muziek de wereld ingeslingerd. Muziek van een kwaliteit die zo hoog is dat je alles wilt horen en halen. Burial komt met een nieuwe plaat en een samenwerking met Tom Yorke. Gold Panda 'veegt' zijn oude nummers bij elkaar en zet die op een plaat. Uit Amerika komen op het SxSw-festival Tyler The Creator en Death From Above 1979 hard terug.

Jaja, het zijn zinderende tijden voor de muziekliefhebber en dan komt er ook nog een hoop muziek zomaar gratis de elektronische postbus binnenzetten. Hoogtepunt van de afgelopen weken moet met jullie gedeeld worden: Weeknd.

Dat geluid is echt top, vuige, smerige teksten, goeie bassen. Kortom: Heerlijk en zo binnen te halen! Enjoy!