Na 30 jaar maak ik het testament op van mijn jeugd.

30...... en dan een lange stilte. De tijd dat je leven voorbij was op je 30ste ligt al lang achter ons maar toch.... het is toch een mijlpaal. Zo'n mijlpaal leent zich er dan goed voor om schaamteloos achterom te kijken. De vraag is echter of ik al mijn jeugdzonden en verloren kansen hier op dit blog moet gaan zetten. Dat lijkt me nou niet echt verstandig. Niet omdat ik wat te verbergen heb maar dit is en blijft een muziekgerelateerd blog natuurlijk ;).

Dus een terugblik op 30 jaar muziekervaring. Ik kan beginnen met het bandje 'Bert en Ernie op reis' wat helemaal stukgedraaid is in de auto (en daarbuiten) en die ik tot op de dag van vandaag helemaal uit mijn hoofd ken maar ook dit valt buiten de muzikale toon van dit blog.

Nee, we beginnen dan bij De Avondspits, zes dagen per week tussen 18 en 19 uur gepresenteerd door Frits Spits. In bad (in de gootsteen that is) stond dit programma altijd op. Een nummer wat ik me nog heel goed herinner is Jermaine Jackson en Pia Zadora's 'When the Rain Begins to Fall'(1984). Heerlijk nummer nog steeds (hoe fout het ook is). De jaren hierna blijft De Avondspits een belangrijk programma maar Mel & Kim, The Holiday Rap, Communards en natuurlijk George & Aretha hebben op dat moment niet zo heel veel indruk kunnen maken (achteraf natuurlijk wel).

Nee, 1988 is echt het jaar van de beginnende muziekpassie. Deze is op te splitsen in twee gedeelten. Een plaat en een artiest.

1988 is sowieso een legendarisch jaar als voetballiefhebber (en dan ook nog voor de juiste club zijnde) Zoals gezegd kan ik het opsplitsen in een nummer en een artiest. Beginnende met De Artiest.

Aan de hoofdletters zou je het vermoeden al kunnen hebben dat het alleen maar om de 'King of Pop' kan gaan. In '87 brengt hij zijn album 'Bad' uit. Thriller heeft dan net de wereld laten schudden en de verwachtingen zijn hoog gespannen maar daar heb ik dan nog niet veel weet van. Nee, het zijn nummers als Bad, Leave Me Alone, Dirty Diana en vooral Smooth Criminal die mij de oren doet spitsen. Ik vind Jackson fantastisch en dat ben ik mijn hele leven blijven doen. Niet in extreme mate (ik vind het niet erg om bruin te worden in de zon en ik heb niets met mijn neus gedaan) maar ik heb altijd zijn albums met veel interesse beluisterd en toen ik platen ging kopen heb ik zijn klassiekers ook aangeschaft. Dangerous vindt ik persoonlijk een heel sterk album (1991). Ik had (ehm heb) ook een kaartje voor zijn laatste concert maar dat is door een welbekende reden niet doorgegaan. Het blijft een gemis in mijn 'concertleven' dat ik Michael Jackson nooit live heb gezien.

Het nummer van 1988 is ook echt HET nummer van 1988. 'Teardrops' van Womack & Womack is de bestverkopende single van 1988. Nog steeds een heerlijke plaat die uiteraard ook in mijn platenkast staat.

Dan begint het pas echt. Ik kom iemand tegen die eigenlijk ieder weekend bij zijn oma is (die weer bij mij aan het einde van de straat woont) en ik maak kennis met de tweede grote muziekliefde in mijn leven. The KLF. Een zooitje ongeregeld met allerlei bizarre ideeën over Mu-Mu-Land en The Justified and Ancients maar het het pakt me. The KLF staat op bandjes die ik van hem krijg. Op die bandjes staat nog meer goud. Zo ontdek ik de briljante verzamelaar 'The Dance Sampler'. Deze verzamelaar begint in 1991, de periode dat house nog house is, en komt zeven keer uit. Met 'The Dance Sampler' begint officieel mijn liefde voor elektronische muziek. Ik krijg bandjes waar een groot aantal nummers van 'The Dance Sampler' opstaan. Nummers zoals 'Dead Kirks - Mr. Kirk, Your Son Is Dead', 'Speedy J - Pull Over (met de From Our Minds To Yours Intro)' en 'Signal To Noise Ratio - Collision'.

Nogmaals, die bandjes zijn goud. L.A. Style komt met James Brown Is Dead en, je raadt het al, ook deze staat op mijn tapes. Kortom, ik ben helemaal bij in die periode. Enigma, Army of Lovers, de vroege 2 Brothers On The Fourth Floor, ze komen allemaal langs en misschien nog wel belangrijker het zijn de platen die niet op dit moment nog niet in de hitlijsten staan (later wel).

Die hitlijsten, die volg ik uiteraard ook op de voet. Als normale 12-jarige zit ik daar bovenop en dat vertaald zich in twee dingen. Allereerst het halen van het Top 40/Mega Top 50 blaadje. De plaatselijke Pop Shop (die bestond toen nog) kreeg iedere week het blaadje met overzichten binnen. Wij waren daar altijd als de kippen bij om de stijgers, de dalers en de nieuwe binnenkomers te checken. De uitzendingen werden iedere week braaf opgenomen en de kunst was uiteraard om alleen het nummer op te nemen en de dj van dienst mis te houden. Tegelijkertijd ging ik ook de singles kopen die in die lijst stonden. Favoriet was 2 Unlimited. Iedere keer wanneer er een single van 2 Unlimited uitkwam was er de wedstrijd wie het rapblok van Ray als eerste uit zijn hoofd kende. Naast 2 Unlimited kocht ik ook veel van Capella, Culture Beat, Magic Affair en Twenty 4 Seven. Je raadt het al, het Eurohouse-tijdperk is zeker niet aan mij voorbij gegaan.

In het verlengde van de Eurohouse kwam de 'Duitse rave' in de hitparades en op de radio. Iedere dag luister ik naar 'The Magic Friends' op radio 3. Sjors Frölich en Peter Plaisier waren de mannen die dat programma presenteerden en 1 van de platen die zij draaiden was 'Love Song' van Mark' Oh. Weer waren de oren gespitst, wat was dit weer voor muziek. Die 'rave' trok mijn aandacht voor stevige muziek. Net zoals de harde platen op 'The Dance Sampler' dat ook al hadden gedaan. Hoogtepunt van die stroming is wat mij betreft Marusha. Haar album had ik ook snel gekocht en met dat album kreeg ik gelijk een fantastische anekdote cadeau. Nieuwe cd's moeten namelijk veel gedraaid worden en het liefst ook hard! 'It Takes Me Away' ontpopte zich meteen als favoriet en op die plaat heb ik dan ook zo hard staan dansen dat ik door de houten vloer van mijn zolderkamer ben gegaan.

Zo rond 1996/97 komen de eerste stapavonden op de proppen. Eerst in het veilige Hardinxveld maar al snel ook verder het land in en de eerste grote feesten. De Mega Music Dance Xperience is een van de eerste grote feesten die ik bezoek maar de echte kickoff is toch wel Mysteryland in Het Lingebos in 1998. Een outdoorfeest wat dan nog om 11 uur 's avonds begint en om 11 uur 's ochtends is afgelopen. Het is de dag dat het Nederlands elftal wint van Argentinië door een magistrale goal van Dennis Bergkamp en het wordt de nacht van 'First Rebirth' ondersteund door 'Holland, Holland'. Een paar maanden was ik, tot grote vreugde van mijn moeder, met mijn eerste Thunderdome cd binnen komen lopen. Het is opnieuw een bevestiging dat de harde elektronische muziek op mijn voorkeur kan rekenen.

De Drie Snoeken
Zoals gezegd begint het stappen. In het pittoreske (Boven)Hardinxveld staat op dat moment een kroeg/disco. Niets bijzonders voor een dorp zoals Hardinxveld maar in de disco van dit pand is wel iets bijzonders. De dj's draaien daar platen die ik nog niet op mijn bandjes/cd's heb staan. Mijn interesse is gewekt. Tijdens de avonden sta ik bijna altijd op de dansvloer los te gaan op progressive, techno, breakbeat, club en house. Wanneer er daarna een barman wordt gezocht ben ik er als de kippen bij om mijzelf te melden en het contact met de dj's (Wilco en Gerben) is dan ook snel gelegt. De mannen blijken toffe gasten en een vriendschap is geboren. Ik duik in de collecties van de twee en ontdek een schat aan muziek. Underworld, Orbital, Sasha, UNKLE, het zijn zomaar een paar namen die me tot dat moment niets zeiden maar ik vind het briljant! Ik pak het kopen van platen actief op en ga regelmatig op pad naar de platenwinkels. Zo wordt ik een vinylfanaat. Regelmatig ben ik te vinden op de zolders van de heren dj's en kom ik iedere keer weer nieuwe dingen tegen. Zelf ga ik ook actief kopen bij de verschillende platenzaken en platenbeurzen in Nederland. Nu heb ik (naar goed voorbeeld van Wilco) een schitterende zolder waar mijn collectie staat die nog steeds groeit.

Rotterdam
Na de middelbare school in Gorinchem ga ik naar Rotterdam, het grote Rotterdam wel te verstaan. Daar kom ik in een klas met mensen uit de regio maar ook een paar uit Rotterdam zelf. Die brengen natuurlijk hun eigen muziek mee de klas in. De muziek die mij het meest aantrok was hip hop. Ik kreeg verschillende tapes met daarop tracks van Mobb Deep, West Side Connection, Wu Tang Clan en ik was meteen verliefd. Zo werd Hip Hop een stroming die ging volgen. Eerst door het kopen van cd's en daarna ook door het bezoeken van concerten en optredens.

The Groove
Dan wordt je verliefd..... Buiten dat verliefd worden, en zijn, natuurlijk fantastisch is levert het mij ook nog een paar muzikale topcontacten op. Allereerst met Steven Vogel met wie ik sinds 7 augustus 2003 het radioprogramma The Groove presenteer bij Merweradio. Iedere week draaien we de allerbeste electronische dansplaten. Nu op woensdag van 21:00 tot 23:00 uur en in het (roemruchte) verleden ook op andere dagen. We hebben regelmatig gast dj's die een set komen draaien en tegenwoordig iedere laatste editie van de maand twee columnisten. Op www.the-groove.nl kun je de playlists van alle uitzendingen zien en info over de gasten. Naast dit radioprogramma hebben we ook een aantal feestjes georganiseerd!

Festivals en meer
Naast Steven maak ik ook kennis met Daniel Verhagen die naast een goede vriend ook een vaste festival en feestmaat is geworden. Zo ontdekten we Pinkpop, Werchter, Awakenings, I Love Techno en mooie feestjes in o.a. Tivoli. Hier begint ook mijn echte carriere als bezoeker van concerten. We hebben nu een toffe groep met enthousiaste muziekliefhebbers die regelmatig concerten bezoeken. De trofeeën van deze bezoeken hangen op de platen zolder. Zoals je onderin bij de statistieken kunt zien hebben we al veel mooie concerten meegemaakt. Ik heb er ook veel plezier in om mijn avonturen na afloop op 'papier' (zoals hier, hier en hier) te zetten. Het is een mooie manier om mijn ervaringen te delen met mensen.

Muziek en vriendschap
Naast Wilco, Gerben, Steven, Daniel en nog heel veel andere mensen die ik heb leren kennen via muziek is er nog een belangrijk, muzikaal, persoon namelijk Sven Lentjes. Ik ken hem al sinds mijn zesde en we hebben altijd contact gehouden. Hij was mee naar Mysteryland en op dit moment is het zo dat we bijna alle concerten in ieder geval samen pakken. Het toont voor mij dat muziek een fantastische passie is die je kunt delen met mensen waar je om geeft. Het versterkt de band die je met elkaar hebt. OOk op verjaardagen heb je zo een goed (en soms fel) gesprek te pakken als er een 'collega' muziekliefhebber in het huis is.

De huidige stand van zaken.
En dan, hoe het er nu voor staat. Muziekliefhebber zijn in deze tijden is tegelijk net zo fantastisch als bijna ondoenbaar. Er komt zoveel goede muziek uit maar er komt ook zoveel goede muziek uit :). Via sites als Last.fm, Discogs en applicaties als Spotify verzuip ik dagelijks in de nieuwe muziek. Ik luister nu dus ook veel naar nieuwe muziek. Dat kan electronische dansmuziek zijn maar ook rock, pop, rap, hip hop, r'nb, echt van alles. Met het 'nieuwe' electro genre (beter bekend als Vettig en Morsig) zijn de grenzen van de hokjes van electronische muziek al helemaal vervaagt (voor mij dan he). Alles mag en kan tegenwoordig met elkaar en daar word ik blij van. Verder is live muziek ook een steeds belangrijkere rol gaan speler. Ik ga veel naar concerten, festivals en feesten en zie zo mijn favoriete bands live aan het werk. Live is muziek nog steeds op zijn allerbest en ik beschouw het als een voorrecht om mijn favoriete bands, artiesten en dj's live te mogen zien. Ik hoop nog heel lang op dezelfde intensieve manier van muziek te mogen geniet als nu, naar concerten te gaan, nieuwe bands en dj's te mogen checken. Ervaringen, dingen die je meemaakt, zijn uniek en eenmalig. Je bent daar op dat moment en zoiets komt niet meer terug. Dat is het unieke wat we (bijna) iedere keer weer meemaken tijdens een live optreden.

Thanks.

De statisiteken:
Platen en cd's in de collectie.
Concerten en festivals bezocht.
Feesten bezocht.