zaterdag 13 november 2010

The Gaslight Anthem



Dit blog heet vinylfanaten, een blog waar vinyl centraal staat maar daarmee ook de beleving van muziek in het algemeen. Vanavond ben ik naar 'mijn' bandje The Gaslight Anthem geweest is de fantastische zaal 013 in Tilburg. Een paar jaar geleden ben ik via, notabene, een danceblog tegen The Gaslight Anthem aangelopen. Ik haalde hun tweede cd 'The 59 Sound' binnen en was bij de eerste klanken verkocht. 'Straight forward American Rock' (en een beetje 'Roll) was het wat er uit de speakers vloog. Ik had nog niets met Springsteen, en de Amerikaanse Rock was iets waar ik wel naar luisterde maar niet heel erg wild van werd. Totdat deze band kwam.

The Gaslight Anthem is een band bestaande uit 4 mannen uit het oosten van de Verenigde Staten die gewoon rocken. Ik kan er niets meer maar zeker ook niets minder van maken. De eerste keer dat ik ze live heb gezien was in Doornroosje in Nijmegen. Een klein podium waarbij het natuurlijke charisma van de zanger Brian Fallon al direct opviel. Hij zegt weinig maar het plezier waar hij mee op het podium staat is ontwapenend.

Op Rock Werchter heb ik Nederland-Braziliƫ laten schieten voor het optreden van de mannen en daar heb ik absoluut geen spijt van. De nieuwe plaat 'American Slang' was net uit en ze waren duidelijk gegroeid ten opzichte van het optreden in Doornroosje.

En vanavond kreeg ik dus de kans om ze in 013 te zien. Nog beter, nog voller en nog toffer. Dat zijn de dingen die me bij blijven van het optreden van vanavond. Het is een machinegeweer wat wordt leeggeschoten op het publiek. In hoog tempo komen de nummers langs zonder dat je het gevoel hebt dat het wordt afgeraffeld. In het begin veel nummers van de laatste cd en dan komen langzamerhand de platen van de 2e en ook de 1e cd langs.

Er is echter een verschil tussen een goed en een 'briljant' concert. Dat heeft te maken met de band maar ook de setting en het publiek. Vanavond begon voorzichtig. Het publiek in de voorste regionen roerde zich wel maar nog niet iedereen was overtuigd van het 'losgaan'. Het is dan ook mooi om te zien dat aan het einde van de avond de hele 013 luidkeels aan het meezingen is en er een massive pit ontstaat. Iedereen laat zich gaan en zingt mee met de nummers over simpele 'High School Liefdes' en de economische staat van een klein dorp. Op dat moment weet je dat je bij een mooi concert bent, iets wat gedragen wordt door de hele zaal, van voor tot op het balkon.

Echt legendarisch wordt het wanneer er gevraagd wordt om een nummer wat bijna nooit wordt gespeeld. 'Red at Night' staat op de eerste cd van The Gaslight Anthem. Een jongen in het publiek vraag om het nummer. Brian Fallon zegt dat hij geen mondharmonica bij zich heeft (die zit in het nummer) waarop de jonge jongen zegt dat hij er 1 bij zich heeft en dat hij ook het nummer kan spelen. Wat daarna gebeurd is een moment wat je koestert. De jongen gaat het podium en er komt een duet tot stand wat alleen live kan. Ik hoop dat de Youtubefilmpjes snel online komen om iets mee te geven van wat er op dat moment gebeurde. Op het moment dat je jongen de tweede stem moeiteloos mee gaat zingen rijst het kippevel tot aan het dak. De zaal luistert ademloos en gaat compleet loas wanneer het nummer is afgelopen.

Conclusie: het was weer fantastisch. Wat een topband in The Gaslight Anthem toch. Gewoon knallen, geen opsmuk, geen gekke dingen, gewoon rocken. De volgende keer ben ik er weer bij. Echt fantastisch.

Geen opmerkingen:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails