donderdag 3 januari 2013

Skrillex en het spasme van de purist.

Een nieuwe Skrillex. De naam Skrillex is bijvoorbaat al een reden om flink het gal te spuwen. Althans, als we de kenners moeten geloven. Gisteren plaatste Skrillex zijn nieuwe EP op Youtube. Zonder aankondiging of persbericht, zomaar drie tracks. Dat op zich is al een verrassing maar toen ik de clips ging beluisteren werd de verrassing alleen maar groter. De track Leaving had een bekend geluid in zich. Het leek wel Burial...... jaja, je leest het goed. Een track van Skrillex die invloeden van Burial in zich heeft. Geen gezaag, geen 14 verschillende breaks met reggae- of trance-invloeden en dat klinkt helemaal niet verkeerd. Luister maar:



Wanneer een artiest als Skrillex iets nieuws post dan brengt dat sowieso storm op het internet. Iedereen heeft immers een mening over producers die zo populair zijn als Skrillex. De reacties zijn over het algemeen voorspelbaar. Oude fans zullen gaan klagen dat de artiest in kwestie niet meer de kwaliteit maakt zoals hij vroeger deed, newbies zullen zeggen dat dit vage rotzooi is en mensen die het niets interesseert hoor je niet (duh).

Waar ik het meest door geïntrigeerd ben zijn de puristen. De kenners, de liefhebbers van een genre van het eerste uur die zichzelf een bepaalde sleutelpositie hebben gegeven. Let op, het zijn dus liefhebbers van het 'genre' (voor zover je nog van genre kunt spreken in de potpourri die dansmuziek heet). Een producer als Skrillex heeft sowieso al geen credits want hokjes daar doet hij niet aan en met hokjes zonder wanden moet je niet aankomen bij de purist want die heeft alles het liefst zo goed mogelijk afgekaderd. Zeker nu de man grenzen opzoekt waar hij ver weg van moet blijven strijkt hij de purist tegen de haren in.


Zoals je ziet zijn de eerste reacties voorspelbaar. Afkraken die handel, Skrillex, dat kan nooit goed zijn. Zelfs wanneer de man gaat experimenteren moet het wel dramatisch zijn. Het mooie is dat hoe langer de EP online staat, hoe genuanceerder de reacties worden. Mensen lijken de EP ook echt te gaan luisteren, snappen de vergelijking en waarderen de poging tot experimenteren. Uiteraard zijn er nog mensen die het niks vinden en worden er kritische kanttekeningen geplaatst maar eindelijk lijkt de nuance aanwezig en dat is al heel wat.


Conclusie: luisteren lijkt lastig en bashen is makkelijk. Het is natuurlijk het meest opvallend bij producers die populair zijn en vooral bij die producers die populair zijn bij een grote (en jonge) groep. Persoonlijk vind ik het prijzenswaardig wat Skrillex doet. Hij lijkt zich nergens iets van aan te trekken en maakt de dingen die hij tof vindt. Of wij het dan ook tof vinden, dat is weer iets anders ;).


Geen opmerkingen:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails